حد نجابت!

 *سعید کیوانی: پس از گذشت هفته های متوالی از وقوع ریزگردها و قطعی آب، برق و اینترنت خوزستان، این استان میزبان رئیس جمهور شد. خوزستانی ها خسته از شعارها و  وعده های تکراری، انتظار خبری خوش از عالی ترین مقام اجرایی کشور داشتند.

عاقبت رئیس جمهور در نشست کارگروه ملی مبارزه با ریزگردها و شورای اداری خوزستان حضور یافت و در جریان آخرین فعالیت ها قرار گرفت. در این جلسه که همه مدیران سعی در بازنمایی و دفاع از عملکردشان داشتند ، کاسه صبر یکی از نمایندگان  لبریز  و با ادبیاتی متفاوت به مشاجره با معصومه ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست پرداخت. 

این رفتار نماینده اصلاح طلب، سوژه ای برای رسانه های چپ و راست استانی و کشوری شد و تا حدودی اصل قضیه (ریزگردها) به عقب رانده شد. 

اما جدای از این سوژه رسانه ای، حد نجابت ما خوزستانی ها تا کجاست؟ در موضوع ریزگردها، روزنامه نگاران مقاله نوشتند و خبرهای زیادی را منتشر کردند، مردم و نهادهای غیر دولتی  راهپیمایی های مسالمت آمیز برگزار کردند، نمایندگان در قالب طرح و لایحه از حقوق مردم دفاع کردند، ائمه جمعه از تریبون نمازجمعه ندای محرومیت  خوزستان را سر دادند اما در نهایت به جز چند طرح مسکن وار چه سودی نصیب خوزستانی ها شد.

نجابت و نجیب بودن خوزستانی ها در طول 38 سال گذشته برای همه ثابت شده اما براستی باید از این نجابت سواستفاده کرد. ؟این مظلومیت آنقدر زیاد بوده که رهبر انقلاب در ابتدای درس خارج از فقه خود اظهار داشتند :» این حوادث حقیقتاً دل انسان را می خراشد و مسئولان موظفند که با فکر، کار، تلاش و همدلی با مردم، به این مشکلات رسیدگی و برای علاج قطعی آن ها چاره اندیشی و اقدام کنند».

نگارنده اعتقاد دارد اگر دولت ها به شعارهایشان پایبند نباشند اعتماد عمومی نسبت به آن ها سلب می شود و البته آن ها خوب می دانند سلب اعتماد عمومی یعنی از دست دادن بزرگترین سرمایه اجتماعی

ضمن احترام به تمام خدمات دولت تدبیر و امید، ذکر این نکته تکراری اما قابل تامل باز هم ضروریست که :خوزستانی ها نیاز به توجه بیشتری دارند توجهی فراتر از یک استان و به اندازه یک کشور!