پارلمان شهری و تقویت احساس مفرح بودن

 

عبدالرحمن نیک سرشت:محیط ها و فضاهای تفریحی، ورزشی و فرهنگی که در شهرها جزو اماکن عمومی مفرح محسوب می شوند و شهروندان را درون این فضاهای مختلف برای انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی به شکل اختیاری سازمان یافته به هم می رسانند همواره از اهمیتی ویژه برخوردارند.

بنابراین اغلب جامعه شناسان شهری با گرایش روانشناختی به مقوله ی مدیریت شهری از این منظر توجه دارند و معتقدند، که از برای برقراری تعاملات هرچه بیشتر اجتماعی نیل بر ایجاد و ارتقای منطقی تعاملات و ارتباط مفید شهروندان با یکدیگر و نیز ساختن یک زندگی اجتماعی سالم، نخست باید درک مثبتی از حیث چگونگی این معنا، در نزد متولیان امر[شورای شهر، شهرداران، معماران وطراحان] برانگیخته شود تا بشود از طریق طراحی های مناسب، اقدام به احداث محیط ها مفرح نمایند.

جامعه شناسان شهری بر وجود "فضاهایی یاری رسا” در جامعه شهری تاکید می ورزند یعنی وجود فضاهایی که موضوع ارتباط ” محیط های انسان ساخت” و روابط اجتماعی شهروندان از بابت انتقال و تقویت احساس و ادارک مفرح بودن فراهم می آورد.

در واقع هدف نگارنده از این نوشتار، بیان این مساله در جهت دستیابی به روایتی تازه است که بین کیفیت‌های فضایی و مفاهیم اجتماعی نقش ایفاء می نمایند، از جمله مفاهیم اساسی که اجتماع ‌پذیری شهروندان را رقم می زنند .

علی ایحال، همواره باید با لحاظ این حقیقت، در معماری و طراحی های شهری به این تجربه ی گرانسنگ اهمیت داد زیرا جامعه شناسان شهری در ارزیابی های علمی خود بر روی این رابطه ی مستقیم ، یعنی رابطه ی بین میزان اجتماع‌پذیری شهروندان و مؤلفه‌های کالبدی و نیز آن دسته فعالیتهای "محیط ساخته” که در نهایت منجر به این حس و درک مفرح می شوند که بایست پارادایم حوزه ی مدیریت شهری گردند و هر آنچه توجه ی متولیان امر را به این مؤلفه‌ها معطوف سازند ، آری، مؤلفه هایی که گاه به‌تنهایی و گاه در ترکیب با یکدیگر می‌توانند در کمیت و کیفیت انتقال حس و درک مفرح نیل بر اجتماع‌پذیری شهروندان تاثیر پذیر باشند.

الغرض با توجه ویژه به این مطالب علمی ، انتخاب نمایندگان عبوس و دل مرده از سوی شهروندان برای تکیه زدن بر کرسی های پارلمان شهری امری فاجعه بار تلقی خواهد شد.