نگاهی به تحولات اخیر سازمان نظام مهندسی

* نوذر محمدی کرتلایی :اتفاقات اخیر ومکاتبات وزرای راه وشهرسازی وکشور گرچه بر ابهامات افزوده ومسیر برون رفت مشخص نیست ،اما برای ما مهندسان حوزه صنعت ساختمان حاوی نکات و عبرت های بسیاری است.

در هر حال ازاین مجادله نتیجه ای حاصل خواهد شد که امید مفید به حال مصلحت کشور باشد.

بماند که ما ملت پس ازیک انقلاب همه گیر که مجموعه ای را نشاندیم ودیگرمجموعه را برآوردیم هنوزنظاره گریم وساز کاری تعبیه نشده تادر تصمیم سازی ها مشارکت کنیم و وتصمیمات کلان کشور  مبتنی بر یک پشتوانه ملی و مردمی باشد که همه چیزرا همگان دانند.

آنچه مشخص است واز این مکاتبات دریافت می شود ودر پاسخ وزیر کشور مشهود است بحث مسئولیت نهایی کنترل کیفیت ساختمان است.وزیر محترم راه می فرمایند با شهرداری ها به عنوان نماینده حکومت و دولت محلی است.ووزیر کشور محترمانه این مسئولیت را شایسته وزارت راه و شهرسازی دانسته است.

هر چه هست مسئولیت بس سنگینی است که تاکنون خویشتن دارانه به عهده سازمان نظام مهندسی بوده وخوشبختانه اقدامات وزیر راه ارج آنرا لااقل برای ما مهندسان آشکارکرد..

در سالهای ایفا این مسئولیت زندگی چه همکاران گرانقدری که در خاموشی به فنا نرفت.

مهندسانی که هنوزبسیاری از آن در کریدورهای دادگاه ها سرگردانند.بلی دوستان تا قبل این مجادله ومشاجره شخص مهندس مسئول کنترل کیفیت نهایی ساختمان بود.خاموش و بی ادعا.

درتحمل سنگینی بار مسئولیت، مهندسان با وجود سازمان عریض وطویل سازمان نظام مهندسی به تنهایی باید از عهده مسئولیت بر می آمدند چون متعهد بودند.در هنگام بروزحادثه معمولا ضعیف ترین و بی پناه ترین حلقه درمعرض آسیب و محکومیت است.بله دوستان تا قبل از این مجادله قلمی این مهندسان بودند که به تنهایی باید پاسخگو می بودند.

این حوادث سنگینی این باررا برای من و ما آشکار کرد.وزیرکشوردوراندیشی به خرج داد .تا قبل چنانچه بنایی به هر دلیل فرومی ریخت سازمان نظام مهندسی پاسخگوبود و تاوان دهنده مهندس مظلوم.

ولی چنانچه شهرداری ها متولی این مسئولیت می شدند در صورت بروز هر حادثه وزیر کشوربه عنوان عالی ترین مقام مدیریتی شهرداری های کشور هم باید پاسخگوی افکار عمومی در دنیای واقعی و مجازی می بود.!

به نظرمی آید و می شود گمانه زنی کرد که در فرایند مباحث درون دولت نهایتا بار نهایی کنترل کیفیت ساختمان باز بر عهده مهندسان خاموش و بی ادعا خواهد افتاد.

به نظر نمی رسد شهرداری ها و وزارت کشورسر زیر بار چنین مسئولیتی ببرند.ناگفته پیداست که وسعت وبزرگی وزارت راه وشهرسازی مانع از پذیرش مسئولیت جدید و آنهم به این اهمیت است.

شاید سال 97 هم درکوران این بحث سپری شود.اما دراینجا یک تغییر کوچک اتفاق افتاده است

با اوضاع و احوال پیش آمده چنانچه بنا باشد این مسئولیت متوجه مهندسان و سازمان آنها باشد.

بیمه مهندسی یکی از مبرم ترین وظایف شورای مرکزی و هیئت مدیره های استانی است.

واین درخواستی که باید به صورت همنوا و یکصدا از طرف مهندسان اعلام گردد.

چنانچه دولت در خصوص ارجاع مسئولیت به شهرداری ها تفاهم کند که هیچ.

در غیر این صورت دولت ووزارت راه وشهرسازی ملزم به حمایت مادی و معنوی بیمه مهندسی می باشند