شهر پترا یکی از عجایب هفتگانه جدید
پترا شهری تاریخی در ۲۶۲ کیلومتری جنوب شهر امان است که درگذشته پایتخت حکومت باستانی نَبَطی‌ها بوده است. این شهر در سده ۴ پیش از میلاد و در زمان تمدنِ نبطیها ساخته شده‌بود. بر طبق روایاتی، این شهر توسط جن‌ها تسخیر شده است.
به گزارش سازه نیوز، نبطیان از عرب‌های شمال جزیره به شمار می‌آمده‌اند و شاید نزدیکترین دولت‌های کهن به عرب حجاز نیز بوده‌اند. بیش تر نامهای رایج میان آنان به نامهای استفاده شده به هنگام ظهور اسلام شباهت داشته‌است همچنین از سوی دیگر ترکیب لغت‌های آنان شباهت به ترکیب نحو عربی مشهوردارد.
پترا در غرب راه اصلی بین این شهر و بندر عقبه واقع شده‌است. این شهر تاریخی در سال 2007 به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته شد.
پترا شهری است کامل که همهٔ آن در کوه و در تخته سنگهایی به رنگ گُل سرخ یا رنگ صورتی تراشیده شده‌است. از اینجاست که نام این شهر زیبا پترا نهاده شده‌است. کلمه پترا به زبان یونانی به معنی صخره است و چون این شهر باستانی تماماً در سنگ (صخره) کنده شده‌است آنرا پترا نامیده‌اند. همچنین این شهر تاریخی و زیبا را به‌خاطر گل سرخ‌گون بودنش به‌نام المدینةالوردیة نیز نامیده شده‌است، در سال 1978 میلادی کتابی در این مورد نوشته شده‌است که از تاریخ بنای این شهر باستانی سخن می‌گوید، مؤلف نام کتاب را الأسرار المَدینَةالوَردِیَة نامگذاری نموده‌است. نام قدیم این شهر سلع بود، یعنی صخره، رومیان نامش را به زبان خودشان ترجمه نموده‌اند. پترا در قرن اول قبل از میلاد و در عهد شاه غسانی حارث سوم درخشید.
پایان حکومت نَبَطی‌ها و خرابی پایتخت شهر پترا به دست رومیان در سال 105 میلادی بوده‌است، لشکریان رومی در سال 105 میلادی سرزمین نَبَطی‌ها را محاصره می‌کنند و آب را به روی ساکنان شهر می‌بندند و سرانجام بعد از مدتی آن شهر را اشغال می‌کنند و به حکومت نَبَطی‌ها خاتمه می‌دهند. در سال 636 میلادی عربها توانستند شهر پترا را از نفوذ رومی‌ها برهانند. ساکنان پترا پس از آن به کشاورزی اشتغال ورزیدند. اما زلزله‌ای که درسال‌های 746 و 748 به این شهر وارد آمد، ساکنان پترا را وادار کرد تا به مناطق اطراف کوچ کنند. امروزه آثار این شهر باستانی پرشکوه در میان کوه به عنوان یادگاری از دوران نَبَطی‌ها به جا مانده که از مراکز مهم گردشگری کشور اردن به شمار می‌آید.
کشف استخر و سیستم گرمایش بی‌نظیر از دوران نبطیها
کشف این قصر دوباره این پرسش را مطرح کرده است که نبطیها چه کسانی بودند؟ بنا بر تحقیقات باستان‌شناختی این قوم حدود 2600 سال پیش به این ناحیه آمدند که امروز کشور اردن در آن قرار دارد و پس از گذشت 400 سال پادشاهی خود را بنا نهادند. نبطیها تنها در مدت چند دهه شهری کامل را در دل کوه ساختند. اما باستان‌شناسان هنوز نتوانسته‌اند اطلاعات جامعی در مورد مردم این شهر به دست آورند. کشف این قصر که دارای مکانی برای آب‌تنی و سیستم گرمایش از طریق کف زمین است، حاکی از توانایی‌های فوق‌العاده نبطیها در ساخت بناهای مجلل است.
نخستین بخش‌های این بنای باستانی در دهه 1950 از دل خاک بیرون آورده شد. اما باستان‌شناسان تازه در جریان حفاری‌های اخیر متوجه شدند چه اثر بی‌نظیری در مقابل آنها قرار دارد. اشتفان اشمیت حدس می‌زند که این قصر متعلق به پادشاه نبطیها بوده باشد.
کارگرانی که این قصر را ساخته‌اند، با توجه به امکانات محدودی که بشر در آن زمان در اختیار داشته، بایستی نیروی زیادی در حمل قطعات لازم برای ساخت سیستم گرمایش صرف کرده باشند. اشمیت می‌گوید: «هر تکه هیزمی که برای گرمایش این بنای چند هزار متری لازم بوده، می‌بایستی توسط کارگران به بالای کوه حمل می‌شده است. اما نبطیها برای پر کردن استخرها به جای حمل آب مورد نیاز، مخزن‌هایی در بالای کوه کنده بوده‌اند که هنگام باران حجم زیادی آب در آنها ذخیره می‌شده است.»
آب ذخیره شده درون این مخزن‌ها از طریق لوله‌کشی به آب‌انبارهای بزرگی سرازیر می‌شده است. این آب‌انبارها بیش از صد هزار لیتر آب را در خود جای می‌داده‌اند.
باستان‌شناسان خود توانسته‌اند هنگام حفاری مؤثر بودن این سیستم را مشاهده کنند؛ هنگامی که در حین حفاری ناگهان باران شدیدی می‌بارد، تنها چند دقیقه طول می‌کشد تا آب باران به سمت آب‌انبارها سرازیر شود.
شهر پترا دره‌ها و گذرگاه‌هایی به‌عمق 2000 متر و طول یک کیلومتر به‌نام "ضمیق" یا تنگه دارد. دانشمندان دره‌های عمیق را باقی‌مانده از زمین لرزه‌های دوران پیش از تاریخ دانسته‌اند. در دو طرف تنگه پترا، کتیبه‌های باستانی حکاکی شده و صدها ساختمان، آرامگاه، سالن و تالارهای تدفین مردگان، معابد، پرستش‌گاه‌ها و تخته‌سنگ‌های کنده‌کاری شده از دوران گذشته وجود دارد. هنگام طلوع و غروب آفتاب، سنگ‌های قرمز شهر پترا با تغییر رنگ، مناظر زیبایی را به‌وجود می‌آورند
در ارتفاعات جبل‌هارون، آرامگاه هارون، برادر حضرت موسی قرار دارد. آمفی‌تئاتری با ضریحی به‌سبک رومی و با گنجایش سه هزار نفر در بخش دیگر شهر واقع است. جهانگردان برای دیدن این منطقه به اردن می‌روند. منطقه‌ای که دارای آب و هوای معتدل، چشم‌اندازهای طبیعی، آثار تاریخی ارزشمند و سواحل زیبای عقبه، در کنار دریای سرخ، بحر المیت، شن‌های سرخ و روان صحرا و صخره‌های سر به فلک کشیده می‌باشد.
طبق اسناد تاریخی، "کمبوجیه" شاه بابل، پسر ارشد "کورش بزرگ" در سال 530 قبل از میلاد، بعد از اینکه پدرش کشته شد، خود را شاه بزرگ کشورها نامید و برای لشکرکشی و حمله به مصر عازم جنگ شد. او در هنگام عبور لشکر از صحرای اردن، از شهر سنگی عبور کرد و آنجا را مرکز آثار باستانی جهان نامید. خسرو، پادشاه ایران نیز بعد از حمله به خاک روم و تصرف انطاکیه، شهر سنگی پترا را تصرف کرد و به این ترتیب تا مدت زیادی شهر پترا متعلق به ایران بود.
عده‌ای معتقدند که موجودات فضایی و فرا زمینی این شهر سنگی و صخره‌ای را ساخته‌اند، زیرا در توان بشر اولیه و بدون امکانات نیست که چنین شهری را بنا و طراحی کرده باشد. گرچه عده‌ای می‌گویند: «در زمان‌های قدیم روایت است که "جن‌ها" به انسان‌ها در بالا بردن این بنا کمک کرده‌اند»، اما عده‌ای دیگر می‌گویند: «اگر این فرضیه درست باشد، پس فراعنه هم با کمک اجنه و موجودات فضایی اهرام خود را بنا نموده‌اند.». "قصر البنت" در شهر پترا از مکان‌هایی است که به‌عقیده محلی‌ها، ساخته دست بشر نیست.
در آنجا زمانی که با محلی‌ها به‌صحبت می‌نشینی، همه آنها از "اجنه" صحبت به‌میان می‌آورند. آنها می‌گویند، شب‌ها این منطقه پر از اجنه است و ما صدای آنها را می‌شنویم. همین امر باعث شده که توریست‌ها در شب برای دیدن به آنجا نمی‌روند. همچنین شایعه وجود اجنه در پترا، شهری که به شهر "اجنه" نامگذاری شده، باعث گردیده است که توریست‌ها به‌صورت دسته‌جمعی به‌دیدن آن منطقه بروند. حتی محلی‌ها هم برای ورود به منطقه سنگی پترا می‌ترسند، از این‌رو به‌صورت دسته‌جمعی از شهر اجنه دیدن می‌کنند. باستان‌شناسانی که به این منطقه برای کاوش و تحقیق رفته‌اند، سر و صداهای عجیب در این منطقه را تایید کرده‌اند.
مصالح به کار برده شده در شهر پترا
«کورنلیوس پالما»فرماندار سوریه به شهر پترا پایتخت «ناباتایی»یورش برده و آنجا را به سرزمین‌های تحت سلطه‌روم ضمیمه کرد و این سرزمین را ایالت عربی روم‌نامید. اکنون این شهر را شهر سنگی گمشده نام‌نهاده‌اند. .
این شهر تمام سنگی، از سنگ‌های شنی وصخره‌های صحرایی تراشیده شده منحصر به فرد تشکیل شده و یکی از جالب‌ترین معماری‌های‌قرن اول میلادی محسوب می‌شود.
در آن دوران‌این شهر به خاطر واقع شدن در جاده ابریشم ازاهمیت خاصی برخوردار بوده است و اهمیت‌آن در واقع به خاطر ارتباط کشورهای آسیای‌مانند، چین و هند به کشورهایی چون یونان،سوریه و مصر بوده است. البته تاریخچه این شهر به قبل از میلاد می‌رسد./منبع: عصر ساختمان
