با نزدیک شدن زمان معرفی سکانداران جدید شهرداری‎ها، «انتخاب سیاسی» و «انتخاب غیرسیاسی» به عباراتی پربسامد در مهره‎چینی‎های مدیریت شهری تبدیل شده است. امروز که از سویی سهم شهرها از اقتصاد، قدرت و گفتمان‎پروری‎های ملی افزایش پیدا کرده و از سوی دیگر، تقریبا همه صندلی‎های شوراهای کلان‎شهری در اختیار یک طیف سیاسی واحد قرار گرفته‎اند، بحث در مورد گرایش حزبی شهردارهای منتخب گرم و گرم‎تر می‎شود.