دنیای روشنم؛ مادر دوستت دارم
دنیای روشنم؛ مادر، چه زیبا برایم لالایی خواندی، دستم را بدون هیچ منتی گرفتی و طریقه راه رفتن را به من آموختی... و من اینک تو را برای تمام مهربانی‌های بی منتت می‌ستایم و دوست دارم.
پس از آن که به این دنیا پا گذاشتم، اولین کسی را که از دنیا طلب کردم، تو بودی، چرا که می‌خواستم ببینم او را که سختی حمل من را با عشق به جان خرید و گله‌ای نداشت، می‌خواستم اولین لبخندم را نثارش کنم و بگویم که چقدر دوستش دارم. مادر اگرچه در هیاهوی این دنیای غریب و پر فراز و نشیب گم شده‌ام، اما هنوز صدای لالایی‌هایت را به یاد دارم. صدای مهربان و لالایی‌های شبانه‌ات را فراموش نکرده‌ام. تو و صدای مهربانت حال برایم تکیه‌گاه امن شده‌اید، تکیه‌گاهی که هر زمان سخت در گیر خود و دنیایم شده‌ام، آرامش را به من ارزانی می‌دارد. مادر تو دنیای روشن من شده‌ای در تاریکی راهم.
تو همانی که پر از حرف‌ها و خواسته‌های نگفته‌ای و من خوب می‌دانم که تو از خود و همه چیزت به خاطر من گذشته‌ای. جوانیت را به پای من پیر و موهایت را به خاطر من سپید کردی تا مبادا من لحظه‌ای احساس کمبود و ناامنی کنم. تو در برابر خواسته‌هایت سکوت کردی تا من خواسته‌هایم را بلند فریاد کنم، تو گذشتی از حقت تا من به حق برسم. تو اولین آموزگار من شدی تا بیاموزم محبت، سخاوت و گذشت را و بگذرم از هر آن چه حق من است و به من تعلق نمی‌گیرد، بدون آن که دلم کینه بر دارد.
می‌دانم خیلی تو رنجاندم، می‌دانم چین و چروک‌های بر جای مانده بر صورت و دستانت، همان سختی‌ها و رنج‌هایی‌ست که از پس بزرگ کردن من طی سالیان به تو رسیده است. می‌دانم و خوب هم می‌دانم که وقتی از دنیا دلم گرفته بود، دل تو را شکستم، اما باز تو عاشقانه در آغوشم گرفتی تا بدانم تو و آغوشت محل امن من هستید. بحق است که گفته‌اند بهشت زیر پای مادران است و بحق که تو همان بهشتی هستی که همه از او یاد می‌کنند. بهشتی بخشنده، با سخاوت و با گذشت و عاری از کینه و کینه‌توزی.
اگر حرفی یا عملی انجام دادم که بغض گلویت را فشرد، ولی نگذاشتی اشک از چشمانت جاری شود تا مبادا من آزرده خطر شوم، مرا ببخش. من و خطایم را به سخاوتت ببخش. مرا به خاطر تمام آن روزهایی که از تو و مهربانیت ساده گذشتم و تو را ندیدم، ببخش. به خاطر همان بهشتی که ارزانی توست مرا ببخش. تو دوست‌داشتنی‌ترین و مقدس‌ترین موجود روی زمین هستی و ستایش می‌کنم خدایم را که زیباترین و گران‌بهاترین هدیه‌اش را به من ارزانی داشته است و کم است هر آن چه در وصف تو بگویم...
به دیده احترام، بزرگی تو را می‌ستایم و بر دستانت که بوی بهشت می‌دهند هزاران بار بوسه می‌زنم. یادمان نرود مادران‌مان که سرشتی خدایی دارند، همیشه با ما نمی‌مانند، اگر دل‌شان را شکسته‌ایم، روز مادر بهترین بهانه برای دلجویی از آنها است تا پاس داریم مهربانی‌شان را و به آنها ثابت کنیم که دوستشان داریم.
روزتان مبارک مادران ایران من...
بازدید:۳۰۷
لینک کپی شد
