رشد 2.5 درصدی تقاضای انباشته مسکن تا پایان سال 95
سازه نیوز:برآورد حجم نیاز انباشته مسکن در نقاط شهری کشور در دوره 1395- 1390 نشان می‌دهد در پایان سال 90 نیاز انباشته مسکن یک میلیون و 196 هزار و 137 واحد بود که این عدد در پایان سال 95 به یک میلیون و 227 هزار و 447 واحد خواهد رسید.
می‌توان نیاز انباشته مسکن را تابعی از متغیرهایی مثل نیاز انباشته مسکن در سال‌های قبل (اختلاف بین تعداد خانوارها و تعداد واحدهای مسکونی موجود)، میزان ازدواج، میزان طلاق و موجودی واحدهای کلنگی و کم دوام دانست.
نیازهای انباشته مسکن در سال‌های قبل در واقع تفاوت میان تعداد خانوارها و تعداد واحدهای مسکونی موجود است. تعداد ازدواج‌ها مهم‌ترین عامل افزایش نیاز به مسکن است.
در کنار ازدواج، تعداد طلاق‌ها نیز می‌تواند به افزایش نیاز به مسکن منجر شود، زیرا ممکن است زن و مرد پس از طلاق به خانه پدری خود برنگردند.
تخریب واحدهای مسکونی بی‌دوام و کم دوام و یا واحدهای مسکونی کلنگی با کاهش موجودی مسکن بر نیاز به مسکن می‌افزاید.
تعداد ازدواج‌های صورت گرفته در نقاط شهری کشور از 602 هزار فقره در سال 86 به 637 هزار فقره رسیده است. تعداد ازدواج‌ها در نقاط شهری در سال 87 نسبت به سال قبل 4.81 درصد و در سال 88 نسبت به سال قبل 98 صدم درصد رشد داشته است.
*در دوره 95- 85 کشور با بالاترین حجم جمعیت در سن ازدواج مواجه است
با توجه به آنکه در دوره 95- 85 کشور با بالاترین حجم جمعیت در سن ازدواج مواجه است، بنابراین فرض شده است که تعداد ازدواج‌ها در این دوره و به ویژه در سال‌های میانی آن بسیار به هم نزدیک باشند.
نیاز انباشته مسکن در سال 90 برابر یک میلیون و 707 هزار واحد مسکونی برآورد می‌شود. این عدد نتیجه 973 هزار واحد نیاز انباشته سال 85 در کنار دو میلیون و 515 هزار ازدواج در دوره 89- 86 و 202.5 هزار طلاق که منجر به ایجاد خانواده جدید شده، 292 هزار واحد مسکونی تخریبی و 2 میلیون و 276 هزار واحد مسکونی تکمیل شده است.
*2 دلیل افزایش نیاز انباشته مسکن در سال 90 نسبت به موجودی مسکن
همان طور که ملاحظه می‌شود نیاز انباشته مسکن در ابتدای سال 90 بسیار قابل توجه است و نسبت آن به موجودی مسکن در نقاط شهری به 12.7 درصد رسیده است که نسبت بسیار بالایی است.
این افزایش بسیار چشمگیر دو علت اساسی دارد. علت اول رسیدن به سن ازدواج متولدین دهه 90 است. رشد بسیار قابل ملاحظه تعداد ازدواج‌های صورت گرفته در سال‌های اخیر در مقایسه با یک دهه قبل به خوبی این مطلب را نشان می‌دهد. خانواده‌های جدید هر کدام نیاز به مسکن دارند.
علت دوم نیز رکود بسیار شدید در بخش مسکن کشور در سال‌های اخیر است که تولید مسکن را بسیار کاهش داده است.
این دو عامل مهم در کنار هم افزایش قابل توجه نیاز انباشته مسکن را در این دوره سبب شده است.
اگر تعداد ازدواج‌های سالانه در نقاط شهری 650 هزار فقره باشد در واقع در این دوره متولدان دهه 60 به سن ازدواج رسیده و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که از سال 85 تا 95 اوج جمعیت در سن ازدواج در کشور وجود داشته باشد و از این سال به بعد رفته رفته تعداد ازدواج‌ها کاهش یابد.
نیاز انباشته مسکن از 973 هزار واحد در انتهای سال 89 به یک میلیون و 196 هزار واحد در پایان سال 90 و یک میلیون و 227 هزار واحد مسکونی در پایان سال 95 خواهد رسید.
البته می‌توان انتظار داشت که با کاهش ازدواج‌ها و طلاق‌ها و همچنین افزایش تولید حجم نیاز به مسکن در پایان دوره نسبت به ابتدای آن رشد کمتری داشته باشد، حتی اگر نیاز انباشته مسکن در هر سال در این دوره بدون تغییر نزدیک به 1.2 میلیون واحد مسکونی (نیاز انباشته مسکن در سال 90) باشد و باز هم حجم نیاز انباشته مسکن بسیار قابل ملاحظه خواهد بود.
می‌توان نیاز انباشته مسکن را تابعی از متغیرهایی مثل نیاز انباشته مسکن در سال‌های قبل (اختلاف بین تعداد خانوارها و تعداد واحدهای مسکونی موجود)، میزان ازدواج، میزان طلاق و موجودی واحدهای کلنگی و کم دوام دانست.
نیازهای انباشته مسکن در سال‌های قبل در واقع تفاوت میان تعداد خانوارها و تعداد واحدهای مسکونی موجود است. تعداد ازدواج‌ها مهم‌ترین عامل افزایش نیاز به مسکن است.
در کنار ازدواج، تعداد طلاق‌ها نیز می‌تواند به افزایش نیاز به مسکن منجر شود، زیرا ممکن است زن و مرد پس از طلاق به خانه پدری خود برنگردند.
تخریب واحدهای مسکونی بی‌دوام و کم دوام و یا واحدهای مسکونی کلنگی با کاهش موجودی مسکن بر نیاز به مسکن می‌افزاید.
تعداد ازدواج‌های صورت گرفته در نقاط شهری کشور از 602 هزار فقره در سال 86 به 637 هزار فقره رسیده است. تعداد ازدواج‌ها در نقاط شهری در سال 87 نسبت به سال قبل 4.81 درصد و در سال 88 نسبت به سال قبل 98 صدم درصد رشد داشته است.
*در دوره 95- 85 کشور با بالاترین حجم جمعیت در سن ازدواج مواجه است
با توجه به آنکه در دوره 95- 85 کشور با بالاترین حجم جمعیت در سن ازدواج مواجه است، بنابراین فرض شده است که تعداد ازدواج‌ها در این دوره و به ویژه در سال‌های میانی آن بسیار به هم نزدیک باشند.
نیاز انباشته مسکن در سال 90 برابر یک میلیون و 707 هزار واحد مسکونی برآورد می‌شود. این عدد نتیجه 973 هزار واحد نیاز انباشته سال 85 در کنار دو میلیون و 515 هزار ازدواج در دوره 89- 86 و 202.5 هزار طلاق که منجر به ایجاد خانواده جدید شده، 292 هزار واحد مسکونی تخریبی و 2 میلیون و 276 هزار واحد مسکونی تکمیل شده است.
*2 دلیل افزایش نیاز انباشته مسکن در سال 90 نسبت به موجودی مسکن
همان طور که ملاحظه می‌شود نیاز انباشته مسکن در ابتدای سال 90 بسیار قابل توجه است و نسبت آن به موجودی مسکن در نقاط شهری به 12.7 درصد رسیده است که نسبت بسیار بالایی است.
این افزایش بسیار چشمگیر دو علت اساسی دارد. علت اول رسیدن به سن ازدواج متولدین دهه 90 است. رشد بسیار قابل ملاحظه تعداد ازدواج‌های صورت گرفته در سال‌های اخیر در مقایسه با یک دهه قبل به خوبی این مطلب را نشان می‌دهد. خانواده‌های جدید هر کدام نیاز به مسکن دارند.
علت دوم نیز رکود بسیار شدید در بخش مسکن کشور در سال‌های اخیر است که تولید مسکن را بسیار کاهش داده است.
این دو عامل مهم در کنار هم افزایش قابل توجه نیاز انباشته مسکن را در این دوره سبب شده است.
اگر تعداد ازدواج‌های سالانه در نقاط شهری 650 هزار فقره باشد در واقع در این دوره متولدان دهه 60 به سن ازدواج رسیده و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که از سال 85 تا 95 اوج جمعیت در سن ازدواج در کشور وجود داشته باشد و از این سال به بعد رفته رفته تعداد ازدواج‌ها کاهش یابد.
نیاز انباشته مسکن از 973 هزار واحد در انتهای سال 89 به یک میلیون و 196 هزار واحد در پایان سال 90 و یک میلیون و 227 هزار واحد مسکونی در پایان سال 95 خواهد رسید.
البته می‌توان انتظار داشت که با کاهش ازدواج‌ها و طلاق‌ها و همچنین افزایش تولید حجم نیاز به مسکن در پایان دوره نسبت به ابتدای آن رشد کمتری داشته باشد، حتی اگر نیاز انباشته مسکن در هر سال در این دوره بدون تغییر نزدیک به 1.2 میلیون واحد مسکونی (نیاز انباشته مسکن در سال 90) باشد و باز هم حجم نیاز انباشته مسکن بسیار قابل ملاحظه خواهد بود.
بازدید:۹۵۶
لینک کپی شد
