برج مسکونی "درخت سفید"

"درخت سفید" برنده مسابقه طراحی معماری در شهر مونپولیه فرانسه شد.

این ساختمان از روش مرسوم زندگی در فضاهای باز این شهر و همچنین از قابلیت های یک درخت در این پروژه الهام گرفته است.

این برج مسکونی چند منظوره دارای ۱۷ طبقه می باشد و انرژی خود را از منابع طبیعی موجود در محل تامین می نماید. همچنین نواحی جدید و قدیمی شهر را نیز به هم پیوند میدهد.


این برج چند منظوره در بر گیرنده منازل مسکونی، رستوران، گالری هنری، دفاتر اداری، یک کافی شاپ با چشم انداز وسیع و یک فضای اشتراکی خواهد بود.

از فاز ایده پردازی و طراحی مغهومی پروژه، معماران به طور قابل ملاحظه ای از شیوه ی زندگی مردم این شهر در فضای آزاد و باز الهام گرفتند. 

برج به طور هدف دار مابین سیتی سنتر شهر و بندر تازه توسعه یافته Marianne and Odysseum در میانه راه منطقه جدید و قدیم شهر قرار گرفته است.


این ساختمان همچنین در محل تقاطع چند خیابان اصلی شهر استقرار پیدا کرده است. 

این پروژه در فرم با ابهت و بزرگی به سمت چشم انداز پارک مجاورش امتداد پیدا کرده است و نمای منحنی شکل شرقی ساختمان در لبه ی میدان قرار گرفته و سمت غربی برج به صورت محدب به بیرون آمده تا چشم انداز و دورنمای وسیعی رو به محیط اطراف برای مجموعه ساختمان ایجاد نماید و در عین حال، این انحنا باعث ایجاد دید و چشم انداز وسیع برای هر واحد ساختمانی نیز بدون مسدود شدن این دید توسط واحد مجاورش میشود.


ساختمان به نحوی در مکان خود استقرار یافته که تسلیم محیط پیرامون گردد و با آن هم پیوند شود و در عین حال آن را مستعد کند تا با دو جناح بال خود رودخانه Lez در امتداد خیابان روبرویش را در آغوش بکشد.

معمار این بنا قصد داشته تا فرم خمیده و منحنی شکلی خلق نماید که گویی حجم آن در گذر زمان توسط نیروی باد یا آب سابیده شده و نتیجتاً این فرم ارگانیک طبیعی و متناسب حاصل شده است. 


فرم به زیبایی از رشد یک درخت به سمت محیط اطرافش تقلید نموده و همزمان با ایجاد سایه های ضروری متعدد توسط شاخه هایش آن را بهبود بخشیده است.

بر خلاف نام "درخت سفید"، این ساختمان چندان محل خلوت و آرامی نخواهد بود بلکه بیشتر ضرب آهنگی است که موسیقی شهر را تکمیل مینماید و به عنوان ساختمان عمومی بلند بالای شهر هر کسی را سمت خود جلب خواهد کرد.


این عمارت به تمام ساکنین و بازدیدکنندگان شهر عرض اندام خواهد نمود و از طبقه همکف که رستوران و گالری هنری است تا پنتهاوس فوقانی خود به عنوان مکان دید انداختن بر چشم اندازهای شهر خدمت رسانی عمومی خواهد داشت و این مسیرها و فضاهای گسترده و قابل دسترس در این برج آن را بیش از پیش جذاب خواهد نمود و در مجموع این سازه مایه مباهات و افتخار شهر و مرکز جذب توریست خواهد شد.


یک فضای اشتراکی ویژه ساکنین در محل کافه تریای ساختمان پیش بینی شده است تا صاحبان خانه از هر طبقه بتوانند از مناظر دیدنی اطراف در این فضای خصوصی و خلوت لذت ببرند. فضاها درون و بیرون سطوح پهن بیرونی طبقات گویی تفاوتی نمیشناسد و کاربران میتوانند به غریزه مابین آن فضاها حرکت نمایند. 

بالکن ها برای کشیدن کاربر به سمت فضای بیرون متناسب گشته اند درست همانند برگ درخت که رو به نور گرم و مغذی خورشید باز میشود.

علاوه بر این پیش آمدگی های تخت، ساکنین با یک فضای متنوع در ساختمان روبرو خواهند بود. هر کاربر اختیار انتخاب یک واحد متمایز (به طور مثال –در جبهه غربی ساختمان-سه خوابه..)،و همچنین قدرت انتخاب پلان های مختلف طرح بندی شده در طبقات را خواهد داشت.

معماران بنا در جست و جوی تقویت "معماری آزاد" بوده اند، امری که آن ها به مثابه پایه های جریان خانه سازی آینده می بینند و هرکس بعد از خرید واحد و طبقه خود، به طراحی منزل خود مشغول میشود و در قید و بند مواد و کالاهای یکسان کارخانه ای و طرح بندی ردیفی و فضاهای زندان مانند نمی ماند و جای آن به آن ها امکانات انتخاب های مختلف داده میشود و با ایجاد فضاهای مدولار داخلی، ساکنین قادر خواهند بود که امکانات خانه و طرح بندی نقشه آن را از میان نمونه های موجود در کاتالوگ انتخاب و اجرا نمایند.


درست همانند یک درخت، این برج از منابع طبیعی محیط اطرافش تغذیه خواهد نمود تا به طور قابل ملاحظه ای از بار انرژی مصرفی خود بکاهد. 

ساختمان برای ایجاد آسایش محیطی یک استراتژی انفعالی مدبرانه به کار می برد و همچنین تاثیرات محیط بر خود را در کنترل دارد. 

در این سازه نیز یک پروسه منطقی غیر معمول به کار رفته بدین صورت که به طور انفعالی واحدهای ساختمان طی فرایندی توسط کانون های خورشیدی خنک میشوند.

معمار بنا به دنبال ایجاد یک نقطه کانونی و یک بنای شاخص برای شهر بوده است که همانند فانوس دریایی یا ستاره راهنما در شب در میان خط آسمان شهر جلوه نمایی کند.