زخمهای بافت فرسوده بیرجند دل میخراشد
بافتهای فرسوده مانند زخمی چندساله بر پیشانی خراسانجنوبی بوده که دل هر بیننده را میخراشد و نیازمند نسخهای شفابخش از سوی مسئولان برای به سرانجام رسیدن است.

روزگاری نه چندان دور، نام بهشت را به خود داده بود. خانههایی انبوه از درختان تنومند، آواز گنجشکان بر سرشاخهها، همراه با خنده کودکان و مردمانی دریا دل.
عصر که میشد یک به یک اهالی برای دیدار به درب منازل میآمدند، صمیمیتشان را بهراحتی میتوانستی در همنشینی یک ساعته آنها دید اما آن بهشت دیگر خریدار ندارد چراکه دست روزگار از آن همه آبادانی تنها غربت خانههایی را نشان میدهد که هم اکنون هر رهگذر را انگشت به دهان میگذارد.
ورودی و خروجیاش مشخص نیست، از هر قسمتی که وارد شوی فقط و فقط کوچههای خاکی و خانههایی فرسوده را میبینی. انگار رد پای زلزله از آنجا عبور کرده است. گویی دیوارهای خشتی و قدیمی برخی خانهها با تو حرف میزنند و حکایت تلخ بی مهری مسئولان را بیان میکنند.
ترکهای موجود بر دیوار برخی دیگر از خانهها هم منتظر نوش دارویی از سوی مسئولان است، نگاه سرد خشتهای قدیمی و خانههایی که به سان آوارستان است، ترس را بر دل عابران میاندازد.
دیگر صدای کودکی به گوش نمیرسد و یا به سختی میتوان آواز گنجشکها را شنید. چرا که نه درختی موجود است و نه بام خانهای که شوق پرواز برآسمان «خیرآباد» را به آنها هدیه کند.
هرچند گفتن و نوشتن دردی از این قطعه که همچون لکه ای بر پیشانی بیرجند است را دوا نمیکند، اما باز هم پیگیر مشکلات مردمانی میشویم که سالهاست دلهایشان از غم پرشده و زندگی در این محلههای از هم گسستهای که دیگر نمیتوان نام محله هم بر آن گذاشت را سخت کرده و امید دارند مدیریت جدید استان صدای مشکلات ساکنان آن را در مرکز شهر بشنود و بر طرحی نیمه تمام تدبیر کند و پایانی برای آن بگذارد.
مردم این منطقه خواستارند استاندار جدید استان خود برای قضاوت؛ فرصتی اندک را در کوچههای غریبانه بافت فرسوده خیرآباد، انقلاب و موسی بن جعفر بیرجند قدم بزند تا درد مردم را از نزدیک ببیند.
مرهمگذاری ۱۰ ساله مسئولان شفاعت نداد
سال ۸۴ بود که مرهمگذاری بر برخی از زخمهای بافت فرسوده استان شروع شد و مسئولان به فکر اجرای طرحی شدند که هماکنون بیش از ۱۱ سال از اجرا، نه تنها مشکلی از میان برنداشته، بلکه ناامنی، درد های اجتماعی، اقتصادی و ... مازاد بر مشکلات برخی از ساکنان این بافت در شهر بیرجند شده است.
عقربههای ساعت به شش عصر نزدیک میشود. مسیرم را از سمت پل موسی بن جعفر به سه راهی اسدی هدایت میکنم. هر چه جلوتر میروم ترس بیشتری بر اندامهایم تازیانه میزند. خانههای نیمه تخریب، کوچههای تنگ و مملو از خاک، حمله مغول را برایت داستانسرایی میکند!
اما علت به وجود آمدن این وضعیت چیست و چرا مردم در نهایت خستگی به سر میبرند و باز هم زندگی کردن در آن مخروبهها را به دیگر مناطق ترجیح میدهند؟ آیا واقعا راهحلی برای مشکلات وجود ندارد و یا اینکه باز هم خودشان باید با تحمیل برخی از ناملایمات مشکلگشایی کنند؟
بازپرداخت تسهیلات نوسازی سنگین است
یکی از ساکنان بافت فرسوده خیرآباد بیرجند اظهار داشت: ساکنان این منطقه اغلب افرادی مسن بوده و توان کار کردن ندارند.
زهرا موهبتی با اشاره به تسهیلات نوسازی در راستای اجرای طرح فرزان، گفت: بازپرداخت این تسهیلات برای این قشر نیز دشوار بوده و نیازمند توجه مسئولان است.
وی با بیان اینکه برای نوسازی خانهام باید طرح پیشنهادی شرکت عمران و بهسازی را اجرا کنم، افزود: طبق این طرح، درب خانهام از وسط منزل همسایه باز میشود!
موهبتی خواستار توجه بیشتر مقامات عالی استان شد و افزود: باید در نوسازی این قطعه چارهای جدی اندیشیده شود چرا که امنیت مردم نیز در خطر است.
درخواست برای بازدید استاندار از بافت فرسوده
وی با بیان اینکه در سال جاری یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار تخصیصیافته است، اظهار کرد: با این میزان اعتبار، هفت ملک تملک نشده نیز خریداری میشود.
براتی خواستار بازدید استاندار از بافت فرسوده شد و افزود: مسئولان اجرایی باید برای کمک به اجرای این طرح، گزینههای روی میز را بیابند.
وی با تاکید بر اینکه مسئولان نگاه ویژهای به اجرای طرح داشته باشند، اظهار کرد: باید تدابیری از سوی دستگاههای ذیربط اندیشیده شود تا مردم مانند اجرای پل موسی بن جعفر توسط شهرداری و شورای شهر، خودشان به سمت اجرای طرح فرزان بیایند.
براتی با اشاره به اقدامات انجامشده در راستای سوق دادن مردم به سمت نوسازی بافت فرسوده، بیان کرد: ساخت ساختمان یاس بهصورت آپارتمانی و ایجاد بلوک هشتبهشت بهعنوان پایلوت برای مشارکت متصدیان حقیقی و حقوقی صنعت ساختمان از جمله اقدامات انجامشده است.
وی با اشاره به عدم استقبال مردم از تسهیلات ساختوساز بافت فرزان، بیان کرد: کمبود درآمد خانوادهها و ساکنان مشمول طرح، زمینه عدم استقبال را فراهم کرده است.
آری! بافت فرسوده بیرجند سالهاست که در تنگنای زمان پیر و فرسودهتر میشود اما باز هم در چاره اندیشیدن و حل مشکل مردم کاری از پیش نمیرود. و تنها خدا میداند که چند صباحی دیگر باید نسیم صبحگاهی در بافت فرسوده، خاک خانههای مخروبه را برای ساکنان به ارمغان آورد.
عصر که میشد یک به یک اهالی برای دیدار به درب منازل میآمدند، صمیمیتشان را بهراحتی میتوانستی در همنشینی یک ساعته آنها دید اما آن بهشت دیگر خریدار ندارد چراکه دست روزگار از آن همه آبادانی تنها غربت خانههایی را نشان میدهد که هم اکنون هر رهگذر را انگشت به دهان میگذارد.
ورودی و خروجیاش مشخص نیست، از هر قسمتی که وارد شوی فقط و فقط کوچههای خاکی و خانههایی فرسوده را میبینی. انگار رد پای زلزله از آنجا عبور کرده است. گویی دیوارهای خشتی و قدیمی برخی خانهها با تو حرف میزنند و حکایت تلخ بی مهری مسئولان را بیان میکنند.
ترکهای موجود بر دیوار برخی دیگر از خانهها هم منتظر نوش دارویی از سوی مسئولان است، نگاه سرد خشتهای قدیمی و خانههایی که به سان آوارستان است، ترس را بر دل عابران میاندازد.
دیگر صدای کودکی به گوش نمیرسد و یا به سختی میتوان آواز گنجشکها را شنید. چرا که نه درختی موجود است و نه بام خانهای که شوق پرواز برآسمان «خیرآباد» را به آنها هدیه کند.
هرچند گفتن و نوشتن دردی از این قطعه که همچون لکه ای بر پیشانی بیرجند است را دوا نمیکند، اما باز هم پیگیر مشکلات مردمانی میشویم که سالهاست دلهایشان از غم پرشده و زندگی در این محلههای از هم گسستهای که دیگر نمیتوان نام محله هم بر آن گذاشت را سخت کرده و امید دارند مدیریت جدید استان صدای مشکلات ساکنان آن را در مرکز شهر بشنود و بر طرحی نیمه تمام تدبیر کند و پایانی برای آن بگذارد.
مردم این منطقه خواستارند استاندار جدید استان خود برای قضاوت؛ فرصتی اندک را در کوچههای غریبانه بافت فرسوده خیرآباد، انقلاب و موسی بن جعفر بیرجند قدم بزند تا درد مردم را از نزدیک ببیند.
مرهمگذاری ۱۰ ساله مسئولان شفاعت نداد
سال ۸۴ بود که مرهمگذاری بر برخی از زخمهای بافت فرسوده استان شروع شد و مسئولان به فکر اجرای طرحی شدند که هماکنون بیش از ۱۱ سال از اجرا، نه تنها مشکلی از میان برنداشته، بلکه ناامنی، درد های اجتماعی، اقتصادی و ... مازاد بر مشکلات برخی از ساکنان این بافت در شهر بیرجند شده است.
عقربههای ساعت به شش عصر نزدیک میشود. مسیرم را از سمت پل موسی بن جعفر به سه راهی اسدی هدایت میکنم. هر چه جلوتر میروم ترس بیشتری بر اندامهایم تازیانه میزند. خانههای نیمه تخریب، کوچههای تنگ و مملو از خاک، حمله مغول را برایت داستانسرایی میکند!
اما علت به وجود آمدن این وضعیت چیست و چرا مردم در نهایت خستگی به سر میبرند و باز هم زندگی کردن در آن مخروبهها را به دیگر مناطق ترجیح میدهند؟ آیا واقعا راهحلی برای مشکلات وجود ندارد و یا اینکه باز هم خودشان باید با تحمیل برخی از ناملایمات مشکلگشایی کنند؟
بازپرداخت تسهیلات نوسازی سنگین است
یکی از ساکنان بافت فرسوده خیرآباد بیرجند اظهار داشت: ساکنان این منطقه اغلب افرادی مسن بوده و توان کار کردن ندارند.
زهرا موهبتی با اشاره به تسهیلات نوسازی در راستای اجرای طرح فرزان، گفت: بازپرداخت این تسهیلات برای این قشر نیز دشوار بوده و نیازمند توجه مسئولان است.
وی با بیان اینکه برای نوسازی خانهام باید طرح پیشنهادی شرکت عمران و بهسازی را اجرا کنم، افزود: طبق این طرح، درب خانهام از وسط منزل همسایه باز میشود!
موهبتی خواستار توجه بیشتر مقامات عالی استان شد و افزود: باید در نوسازی این قطعه چارهای جدی اندیشیده شود چرا که امنیت مردم نیز در خطر است.
درخواست برای بازدید استاندار از بافت فرسوده
وی با بیان اینکه در سال جاری یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار تخصیصیافته است، اظهار کرد: با این میزان اعتبار، هفت ملک تملک نشده نیز خریداری میشود.
براتی خواستار بازدید استاندار از بافت فرسوده شد و افزود: مسئولان اجرایی باید برای کمک به اجرای این طرح، گزینههای روی میز را بیابند.
وی با تاکید بر اینکه مسئولان نگاه ویژهای به اجرای طرح داشته باشند، اظهار کرد: باید تدابیری از سوی دستگاههای ذیربط اندیشیده شود تا مردم مانند اجرای پل موسی بن جعفر توسط شهرداری و شورای شهر، خودشان به سمت اجرای طرح فرزان بیایند.
براتی با اشاره به اقدامات انجامشده در راستای سوق دادن مردم به سمت نوسازی بافت فرسوده، بیان کرد: ساخت ساختمان یاس بهصورت آپارتمانی و ایجاد بلوک هشتبهشت بهعنوان پایلوت برای مشارکت متصدیان حقیقی و حقوقی صنعت ساختمان از جمله اقدامات انجامشده است.
وی با اشاره به عدم استقبال مردم از تسهیلات ساختوساز بافت فرزان، بیان کرد: کمبود درآمد خانوادهها و ساکنان مشمول طرح، زمینه عدم استقبال را فراهم کرده است.
آری! بافت فرسوده بیرجند سالهاست که در تنگنای زمان پیر و فرسودهتر میشود اما باز هم در چاره اندیشیدن و حل مشکل مردم کاری از پیش نمیرود. و تنها خدا میداند که چند صباحی دیگر باید نسیم صبحگاهی در بافت فرسوده، خاک خانههای مخروبه را برای ساکنان به ارمغان آورد.
بازدید:۷۷۱
منبع: معماری نیوز