معماری لباس نیست که بتوانیم عوض کنیم
شاهین حیدری با بیان مطلب فوق امروز معماری ما اصلا آن معماری مطلوبی نیست که به دنبالش هستیم. از یک طرف قوانین ساخت‌وساز و نظام حاکم بر آنها معمار را اذیت می‌کند و دست معمار چندان باز نیست و از طرف دیگر توجه و نظارت کافی بر ساخت و سازها وجود ندارد و این قبیل مسائل معماری امروز را زیر سوالات سنگینی برده است.
وی در ادامه با اشاره به آمار بالای خانه‌های خالی و نوع معماری این خانه ها تصریح کرد: در حال حاضر تیپ معماری خانه‌های خالی دو نوع است؛ در تیپ اول که خانه هایی با متراژهای بالا برای سکونت اقشار مرفه ساخته شده که هم اکنون خریدار ندارد و بانک‌ها هم زمانی سرمایه‌گذاری هنگفتی برای ساخت و ساز آنها انجام دادند و امروز کسی قدرت خرید این خانه ها را ندارد و اگر هم توانایی آن را داشته باشد، این ریسک را نمی‌پذیرد.
وی ادامه داد: تیپ دوم معماری مربوط به خانه‌هایی است که توسط دولت ساخته شده است و آنچه در این بین با سفارش‌های مردم و به طور مرغوب‌تر ساخته شده‌اند متقاضیان و خریداران بیشتری دارند.
حیدری افزود: حال که ما نمی‌توانستیم ساخت و ساز خانه‌های دولتی را مثل خانه‌های اعیانی انجام دهیم و البته اگر هم این گونه عمل می‌کردیم فایده ای نداشت، ولی حداقل می‌توانستیم معماری آنها را در حد وسط طراحی کنیم تا با استقبال مردم مواجه شود.
رئیس دانشکده معماری دانشگاه تهران با اشاره به اینکه حجم بالایی از واحدهای مسکونی مهر در چند سال گذشته در کشور ساخته شد گفت: قبل از اجرای این پروژه ها در حجم انبوه‌سازی، می‌شد به انگاره‌های معماری توجه کرد و هرچند تصور می شد که کار و هزینه زیادی باید برای این منظور صرف می شد، اما درنهایت به مبلغ ساخت ده درصد اضافه می‌شد.
این استاد معماری با تاکید بر اینکه صرف این هزینه ده درصدی در جامعه ما تغییرات مثبتی ایجاد می‌کرد اظهار داشت: اما متاسفانه ما به دنبال این مسائل نیستیم و پول های کلان را در جاهایی هزینه و مردم را در خانه‌هایی مستقر می‌کنیم که از سکونت در آنها رضایت ندارند.
وی با طرح این پرسش که چند درصد از مسکن‌هایی که توسط بخش دولتی ساخته شده، مقبول مردم است عنوان کرد: معماری ماندگار است، معماری مثل لباس و وسیله نیست که بگوئیم می‌خریم و اگر خوشمان نیامد عوضش می‌کنیم.
حیدری با بیان اینکه بسیاری از افراد حتی در طول عمر و زندگی خود یک بار هم صاحب خانه نمی‌شوند و بسیاری فقط یک بار صاحب خانه شدن را تجربه می کنند، ادامه داد: چطور می‌توانیم آنچه را که در طول کل زندگی یک فرد، در قالب مسکن به وی عرضه می کنیم، به هر طریقی بسازیم؟
وی تاکید کرد: حتی اگر قوانین و ضوابط موجود این اجازه را می دهد، وجدان و اخلاق حرفه ای ما نباید اجازه دهد کالایی به نام مسکن را که زندگی فرد و خانوار وی را شکل می‌دهد و معماری آن روی آنها تا ثیر می‌گذارد، به این ترتیب بسازیم.
رئیس دانشکده معماری دانشگاه تهران با اشاره به تاثیرات معماری در تربیت و شکل گیری شخصیت افراد گفت: اگر قبول کنیم که معماری انسان‌ها را شکل می‌دهد و تربیت می‌کند بدون اینکه خود انسان ها این موضوع را بفهمند، متوجه این خواهیم شد که در آینده با چه اجتماعی مواجه خواهیم شد.
حیدری افزود: باید فکر کنیم که در آینده چطور می‌توانیم جوابگوی نسلی باشیم که معماری امروز تاثیرات منفی روی آنها گذاشته و موجب تربیت غلط و شکل گیری شخصیت نامطلوب آنها شده است.
وی خاطر نشان کرد: حداقل این است که معمار آگاه امروز در شرایط فعلی یا باید کار انجام ندهد و از کار غیراصولی کنار بکشد و یا اینکه به ناچار پروژه ای را انجام بدهد و بعدها دچار عذاب وجدان شود که قطعا به غیر از این ره‌آورد دیگری ندارد.
