خونین شهر، میعاد‌گاه نوشین لبان و جایگاه دریا دلان
یاد آن یاران بخیر، که در نجوای شبانه خود، بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق، ورد زبان آنان بود.سوم خرداد این تاریخ سرشار از مفهوم و معنی نزدیک است، این روزی که تاریخ در هیچ شرایطی آن را به باد فراموشی نخواهد سپرد.
خاکی که در چهارم آبان 59 فرزندان خود را جدا از خود دید، و همان فرزندان در سوم خرداد 61 به قیمت رنگین کردن دشت خوزستان، و عبور از کارون خروشان آن خاک را در آغوش گرفتند و از آن داشتن شاخه جدا مانده کربلا، پاسداری کردند.
به یاد دارم روز این فتح عظیم را، و حتی روزهای پیش از آن که چه خواب‌ها برای این وطن عزیز تر از جان که ندیده بودیم، و چه رویا‌ها که در سر نمی‌پروراندیم.
یاد آن یاران بخیر، که در نجوای شبانه خود، بحث سرّ عشق و ذکر حلقه عشاق، ورد زبان آنان بود، از عشق می‌گفتند، عشق به شهری آسمانی که پایه‌های آن بر روی زمین نبود و سقوط و صعودش پرداخته دست انسان‌های عادی نبود، بلکه این شهر بر بال فرشتگانی دست به دست گشت، که براستی کربلای زمان را بر ما رقم زدند، و علی اکبرهای زمان در هنگامه پر نور چه زیبا ظهور کردند و با سالار خویش بیعت روا داشتند، که یا اباعبدالله، هرگز مپندار که این بیشه از شیر خالی خواهد شد و یاران تو رو به فزونی دارند.
خرمشهر،ای خاک خونین، ای روحنا لترابک فدا،ای منزلگاه زر خیز، و ای شهری که بر ما درس‌ها آموختی، از زمانه‌ای که هیاهو بسیار دارد و رشادت انسان‌هایش را باید در چنین دورانی جستجو کرد و شرایط را برای آزمودن جوانان ما مهیا کردی تا از این مروارید نهفته در دل جلگه خوزستان پاسداری کنند و برایش جانبازی و جانفشانی روا بدارند.
ای خونین شهر، ای آموزگار سراسر معرفت، ای معلم ایستادگی، ای استاد پایداری، بی‌شک خاک سرخ تو بود که رنگ زرد را بر رخ دشمنانت روا داشت، با این ذکر به استقبال سالروز در آغوش کشیدنت می‌روم که همانا نزدیکی به تو و روز تو تقرب الی الله است و پناه می‌برم با الحی الذی لا یموت از شر دشمنان تو که همانا بدخواهان حکومت الله بر روی زمین هستند.
باور آن برای آن صفاکان بی‌شک تا ابد سخت که چگونه پانصد مرد تو در مقابل لشکریان کفر ایستادند و در پناه میهن نگاه داشتند، و بر آنان نیز پوشیده است که چگونه سپه 18 هزار سالار اسلام دو مقدار خویش اسیر و مفلوک و مجروح و مقتول گرفت و این چیزی نیست جز عنایات آن خالق بی‌همتا بر فرزندان راستین دین محمد(ص)، ولایت علی و راه حسین علیهما السلام.
تاریخ، جز برهه‌ای از صدر اسلام به چشم ندیده چنین فرزندانی را، که جان ناقابل خود را فدای مکتب خویش کردند، و در راه خدا قدم بر راه شهادت نهادند، آنان بی‌شک مورد عنایت پروردگار خویش هستند و الی منزل آخره، مورد الطاف آن بی‌همتای مطلق خواهند بود.
فتح خرمشهر، یادآور دلاور مردی مردان این آب و خاک است که موفق شدند در صبح روز دوشنبه سوم خرداد 61 در حالى که درگیرى شدیدى بین قواى ایران و نیروهاى عراق در شمال نهر خین جریان داشت و دشمن که درصدد بود تا به هر شکل ممکن حلقه محاصره خرمشهر را بشکند، فرزندان ملت از جناح غرب و خیابان کشتارگاه وارد شهر شدند و دشمن در ناحیه گمرگ خرمشهر در کنار اروند اندکى مقاومت کرد که آن هم بسرعت در هم شکسته شد و سرانجام در ساعت 12 قواى ایران از سمت شمال و مشرق نیز وارد شهر شدند و نیروهاى متجاوز بعثى که 24 ساعت در محاصره کامل قرار داشتند راهى جز اسارت یا فرار و یا کشته شدن نداشتند بدین جهت واحدهاى عراقى گروه گروه به اسارت رزمندگان اسلام در آمدند و در ساعت 2 بعد از ظهر، خرمشهر به طور کامل آزاد شد و پرچم پر افتخار جمهورى اسلامى ایران برفراز مسجد جامع و پل تخریب شده خرمشهر به اهتزاز در آمد.
با این پیروزى بزرگ، جنگ وارد مرحله نوینى شد و قواى اسلام با تهاجمات کوبنده خود مرحله به مرحله پیروزی‌هاى تازه‌اى را به ملت مسلمان ایران و همه ملت‌هاى مسلمانى که عاشق و شیفته انقلاب اسلامى هستند و چشم امید به این نهضت دوخته‌اند، هدیه کرد.
با این پیروزی بابى جدید بر روى سلحشوران ایران گشوده شد تا با حملات برق آسا و دلاورانه آنها دشمن زبون دیوانه وار به استفاده از سلاح‌هاى شیمیایى مجبور شد.
این فتح عظیم باعث شد آمریکاى جهان خوار و سایر قدرت‌هاى استعمارى حساب کار خود را بکنند و از موضع تهاجم و حمله، به موضع دفاع بیفتند، آنان پیش از این مى پنداشتند که عراق خواهد توانست پس از پیروزى بر ایران جایگزین رژیم دست نشانده سابق و ژاندارم اصلى منطقه که در اثر انقلاب اسلامى از میان رفته بود، گردد تا حافظ و نگهبان منافع آنان در منطقه شود، لیکن پس از فتح خرمشهر نه تنها اندیشه تصرف در ایران غیر ممکن شد، بلکه هول و وحشت سقوط رژیم دست نشانده صدام هم سراپاى وجود ناپاکشان را فرا گرفت و آنها را وادار کرد که کوشش و تلاش کنند تا شاید صدام را از سقوط نجات دهند.
در این بین پیام امام امت، چه زیبا و چه شایسته به رشته تحریر در آمد و جان تازه‌ای به فرزندان این ملت در جبهه‌های حق علیه باطل بخشید که در آن پیام، پیر مراد رزمندگان اسلام و ملت شریف ایران مبارک خواند این پیروزی عظیم را که با تلفات کم و غنائم بسیار همراه بود.
سپاس بی‌حد بر خداوند قادر که کشور اسلامى و رزمندگان متعهد و فداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرار داد و نصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود، آنان به یقین مورد تقدیر ناجى بشیریت و برپاکننده عدل الهى در سراسر گیتى روحى لتراب مقدمه الفداء مى باشند، آنان به آرم ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمى مفتخرند، مبارک باد و هزاران بار مبارک باد بر آن عزیزان و نور چشمان اسلام این فتح و نصر عظیم که با توفیق عظیم که با توفیق الهى کسب گردید.
"یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان بحث سرّ عشق و ذکـر حلقه عشاق بـود"
