تهران و اهواز در اولویت راه آهن

دیر عامل شرکت راه آهن با بیان اینکه «شهرهای تهران و اهواز اولویت ما در توسعه قطارهای حومه‌ای » گفت : مردم شاهد خدمات قطارهای حومه‌ای با سرفاصله 10 دقیقه خواهند بود.

محسن پورسید آقایی با اشاره به سیاستگذاری قطارهای حومه‌ای و اولویت‌بندی استانی بر اساس نیاز شهرها اظهار داشت : طبق برنامه‌ریزی اولیه، عملیات دو خطه کردن راه‌آهن اهواز به سمت بندر امام خمینی(ره) به اتمام رسیده و عملیات دو خطه کردن راه آهن اهواز- اندیمشک در دست اجراست و تا پایان سال جاری تکمیل می‌شود. 

معاون وزیر راه و شهرسازی همچنین با اشاره به قطار حومه‌ای تهران گفت : راه آهن تهران به سمت کرج ، ورامین و گرمسار در حال چهارخطه شدن هستند که تمام این پروژه‌ها تا پایان دولت یازدهم به بهره‌برداری خواهد رسید و مردم می‌توانند شاهد سرویس‌های حومه‌ای با سرفاصله 10 دقیقه برای جابجایی مسافران حد فاصل حومه و مرکز شهر از صبح تا بعد از ظهر باشند. 

معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه بهره‌برداری از این خطوط باعث افزایش سطح زندگی و رفاه مردم می‌شود ، تصریح کرد : کلان‌شهرها از نظر شاخص کیفیت زندگی در سطح پایینی قرار دارند که دلیل اصلی آن آلودگی هوا، ترافیک و ساختار غلط شهرسازی و نمود اختلاف طبقاتی است.

در این میان گسترش و بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی می‌تواند موجب بهبود وضعیت زندگی عمومی و زندگی در منازل بزرگتر در نزدیک شهرهای بزرگ باشد.

پورسیداقایی تاکید کرد : وزارت راه و شهرسازی این مساله را وظیفه خود می‌داند و تا پایان دولت این طرح را به بهره‌برداری خواهد رساند تا اطراف تهران را با خطوط ریلی حومه‌ای ضربدری به هم متصل کند.

وقتی صحبت از سوخت پاک، محیط زیست مناسب، هوای سالم و ... می شود موضوع ترافیک نشانه می رود که باید نوع آن در سفرهای درون شهری با استفاده از وسایل نقلیه عمومی وبه ویژه در بیرون شهری با کم آلوده ترین و امن ترین وسیله که همان سفر بر روی ریل های آهنین است، صورت گیرد و هر روز که می گذرد موضوع ریل و شهرهای ریل پایه، نسبت به قبل، از توجیه اقتصادی و اجتماعی بیشتری برخوردار می شود.

 آمار جدید بانک جهانی که گزارش سال 2013 را صرفا شامل می شود، به اهمیت موضوع بیش از پیش پی می بریم. بر اساس گزارش جدید بانک جهانی، آلودگی هوا چهارمین عامل مرگ و میر زودرس در جهان است.

آلودگی هوا سالانه بیش از 5.5 میلیون کشته و بیش از 5 تریلیون دلار هزینه برای اقتصاد جهانی به همراه داشته است.

با اشاره به اینکه آلودگی هوا روند رشد کشورهای در حال توسعه را کند می کند، خطر سلامتی این آلودگی را در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته ارزیابی کرده است.

کشور چین بیشترین هزینه را از ناحیه آلودگی هوا پرداخت می کند و سالانه رقمی معادل 10 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور صرف هزینه آلودگی هوا می شود.

 همچنین این هزینه را برای ایران حدود 2.3 تولید ناخالص داخلی برآورد کرده است. بر اساس گزارش بانک جهانی مرگ و میر زودرس ناشی از آلودگی هوا در ایران نیز در طی دو دهه ی گذشته رشد کرده و از 17 هزار نفر در سال 1990 به بیش از 21 هزار نفر در سال 2013 رسیده است.

آلودگی هوا برای کشورهای توسعه یافته نیز کم هزینه نیست. بر اساس این گزارش آلودگی هوا برای ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و آلمان به ترتیب  45 و  7.6 و 18 میلیارد دلار هزینه سالانه در بردارد.

کشور 400 هزار نفری ایسلند کم ترین میزان هزینه را بابت آلودگی می پردازد و این کشور بر اساس گزارش بانک جهانی پاک ترین هوای جهان را دارد.

بانک جهانی بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در گزارش مفصل خود اعلام کرده که از هر 10 مرگ و میر در جهان 1 مورد ناشی از آلودگی هواست که این میزان سالانه 5.5 میلیون مورد مرگ و میر را شامل می شود.

 آلودگی هوا پس از سیگار، رژیم غذایی و چاقی چهارمین علت مرگ و میر زودرس در جهان است. البته نباید فراموش نمود که آلودگی هوا می تواند منجر به بیماریهای تنفسی و ریه و ناراحتی های قلبی و سرطان شود، که این میزان، شش برابر مرگ و میر ناشی از بیماری مالاریا است.

در دو دهه گذشته عامل آلودگی هوا از آلودگی آب به مراتب کشنده تر شده است و آمار مرگ و میرهای زودرس ناشی از آن از سال 1990 بدین سو به طور مداوم افزایش یافته است.

 (هزینه های ناشی از عدم استفاده از قطار در سفرهای برون شهری و درون شهری) مؤید این مطلب است که توسعه ی ریل و ایجاد آن در شرایط فعلی، تنها جایگزین مناسب برای پرداخت کمترین هزینه ی جانی و مالی ناشی از اینگونه آلودگی ها است.

در چنین شرایطی که ما با چالش بزرگی چون آلودگی هوا دست و پنجه نرم می کنیم و سالیانه تعداد افرادی که به بیماری های مزمن تنفسی دچار می شوند، افزوده می شود، تمام حرف ما درباره توسعه پایدار حمل و نقل ریلی برای حفظ محیط زیست، توسعه و گسترش آن در سراسر کشور، فرهنگ سازی برای استفاده مردم از این بخش حمل و نقلی، ایجاد بستری برای یکپارچگی بخش درون شهری و برون شهری حوزه ریلی اعم از مترو، راه آهن و قطارهای حومه ای، مبارزه با آلودگی هوا، حفظ هویت و زیبایی شهر و..... است.

این روزها در کلان شهرها دیگر مساله مهاجرت مطرح نیست و این موضوع دیگر در کنار مشکلات بزرگ تر ، خود را به کناری کشیده و مدت هاست آنقدر کاهش یافته که دیگر مساله اصلی نیست.

حال امروز که مسئولان در تصمیم گیری های خود برای شهری که پایه و اساس آن ریل باشد، به نتایج قبل قبولی رسیده اند شکی نیست اما باید ببینیم این تصمیم گیری ها تا چه میزان می تواند در کشور اجرایی شود و همه بخش های ریلی در درون و برون شهرها و مهمتر از همه حاشیه های شهر به یکدیگر متصل شده و یکپارچه عمل می کنند؟