کد خبر: ۳۴۱۹۲
تاریخ انتشار: ۱۵:۱۹ - ۰۳ فروردين ۱۳۹۶ 23 March 2017

نقدی بر عملکرد شورای شهر اهواز

مردم ونخبگان با شورای شهر قهر کردند و شورای شهر اهواز از هر گونه تخصص مرتبط تهی شد نتیجه قهر مردم و نخبگان با انتخابات شورای شهر، اما خیل کاندیدای گمنام و بی تخصص و در نهایت شکل گیری شورایی بود که از هرگونه تخصص مرتبط با مسائل شهری تهی بود.


سید محمد  لاری :چهارمین شورای اسلامی کلانشهر اهواز در ماه های پایانی کار خود قرار دارد و با شروع فرآیند ثبت نام کاندیدا برای انتخابات پنجمین دوره، جامعه وارد گفتمان انتخاباتی شده است. در این حال برای جلوگیری از کاستی ها، مفاسد و ضعف هایی که شورای چهارم با آن مواجه بود، جهت پرهیز از تکرار دوباره این ناکامی ها، بد نیست تحلیلی داشته باشیم بر آنچه در این چهار سال بر شورا و شهر گذشت.اما چه شد که کار شورای چهارم به اینجا کشید؟ 

ریشه مشکلات از شورای سوم شروع شد
متاسفانه بدنبال فساد مالی و انحلال شورای سوم، شهروندان اهوازی نسبت به شورا و شوراییان بدبین و ناامید شدند. ضمن اینکه عملکرد به نسبت قابل قبول کتانباف در دورانی که شهر بدون شورا اداره می شد، این بدبینی را تشدید کرد و به مردم اینطور القاء کرد که ریشه مشکلات خود شوراست. از دیگر سو این سوءظن عمومی به شورا سبب شد تا بر خلاف سایر کلانشهرها که درآنها شوراها کم کم داشت نقش و جایگاه واقعی خود را تبیین می کرد، در شهر اهواز صندلی شورا آنچنان اعتبار خود را از دست داد که عموما نخبگان و فرهیختگان حاضر به کاندیداتوری برای کسب کرسی شورا نمی شدند. نهایت امر انتخاباتی بود با حداقل مشارکت مردمی.

مردم ونخبگان با شورای شهر قهر کردند و شورای شهر اهواز از هر گونه تخصص مرتبط تهی شد
نتیجه قهر مردم و نخبگان با انتخابات شورای شهر، اما خیل کاندیدای گمنام و بی تخصص و در نهایت شکل گیری شورایی بود که از هرگونه تخصص مرتبط با مسائل شهری تهی بود. برای مقایسه به اعضای کمیسیون های تخصصی شورای شهر اهواز توجه کنید. تقریبا هیچ یک از روئسای کمیسیون های تخصصی در شورای شهر اهواز از تحصیلات یا سوابق اجرایی مرتبط بهره ای نبرده اند. رئیس کمیسیون خدمات شهری اهواز تحصیلات ادبیات فارسی دارد و در سوابق او در سایت شورای شهر آمده کارمند آموزش پرورش، نوحه خوان، برادر شهید و تداوم در خط امام و رهبری. رئیس کمیسیون سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی، تحصیلات حوزوی دارد و در سوابق او ریاست دفتر فرهنگ دانشگاه آزاد و ریاست هیئت ورزش باستانی ذکر شده است. رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی سابقه ریاست بر صنف آرایشگاه های زنانه را دارد و رئیس کمیسیون حمل و نقل و ترافیک اهواز نیز لیسانسه است و پیشتر معلم پرورشی بوده است. 

در سایر کلانشهرها چه پیش آمد؟
برای مثال اگر بخواهیم همین کمیسیون ترافیک را در اهواز و اصفهان با یکدیگر مقایسه کنیم ؛ ریاست کمیسیون حمل و نقل اصفهان، یکی از مفاخر دانشگاهی کشور در زمینه ترافیک با ده ها کتاب و مقاله علمی و سالها سابقه تدریس و سوابق اجرایی موفق در ایران ، آمریکا و استرالیاست. ایشان فوق لیسانس ترافیک از دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا و دکترای ترافیک از دانشگاه نیو سالت ولز استرالیاست. این قبیل افراد در شوراهای سایر کلانشهرها کم نیستند.
در شهرهایی که عملکرد به نسبت موفق تری نسبت به ما داشته اند، تفاوتی که به روشنی احساس می شود، تحصیلات عالی و از جمله تحصیلات و تخصص های مرتبط با شهر است. فی المثل در تبریز بیش از نیمی از اعضا تحصیلات دکتری دارند و در شورای مشهد 5 نفر و تبریز 6 نفر شهرساز وجود دارد. التبه آنان که از تحصیلات و تخصص بهره ای نبرده اند، لزوم آن را انکار می کنند و سعی می کنند با فریبکاری تمام الزامات تخصصی را به یک مدرک مدیریت که این روزها همه مدیران یکی دوتای آن را در کیسه دارند، خلاصه کنند.

انسان متعهد کاری را که در آن صلاحیت ندارد نمی پذیرد
اما تجربه نشان داده از هر دری که تخصص بیرون رفت ، فساد ازهمان در وارد می شود. شروع کار شورای چهارم از ابتدا با حواشی زیادی همراه بود. متاسفانه از همان ابتدا شورای چهارم رویه ناصوابی را در پیش گرفت و مستقیما در انتصاب مدیران شهرداری از بالاترین تا پائین ترین رده، آشکارا و بدون ملاحظه مداخله کرد. همچنان هم این توهم در بین برخی اعضای شورا وجود دارد که این مسئله را حق خود می دانند. دخالت اعضای شورای شهر در انتصاب مدیران دروازه فساد است. شورایی که دخالت در انتصابات را حق خود می داند، به ناچار شهرداری می خواهد که به قول معروف اهل تعامل باشد. ترجمه کلمه تعامل می شود اینکه شهردار، به جای مصالح شهر، صندلی خود را با دو دست می چسبد و شهر بین اعضای شورا و مدیران و پیمانکاران وابسته به آنها مثل غنیمت جنگی تقسیم می شود.نتیجه می شود شهری که دیگر شهر مردم نیست. که معلوم نیست منابعش چگونه کسب می شود و در کجا خرج می شود، شهری که گران اداره می شود اما در تامین ابتدایی ترین نیازهای شهروندانش ناتوان است.