در شهر تهران، پس از چندین دهه زمستان مدنی، به تدریج شاهد آغاز بهار مدنیت هستیم؛ خوشبختانه مردم دیگر خود را نه اجاره‌نشینان شهر که مالکین تمام عیار شهر می‌دانند و نسبت به جزئی‌ترین رویدادهای گذرنده در شهر حسّاسند. به این ترتیب به‌تازگی می‌توانیم بگوییم شعار «شهر ما خانۀ ما» بیانِ حال اهل شهر شده است و مدیریت شهری به مقام اصلی‌شان که همان خدمتگزاران شهرند بازگشته‌اند.

در اواخر سال ۱۳۹۲ کمیسیون جدیدی در هیات‌وزیران به تصویب رسید که بعدها در ایجاد تعامل و رفع تزاحم‌ها و درگیری‌های شهرداری‌ها با دولت و زیرمجموعه آن، بسیار موثر بود. البته دبیری این کمیسیون نیز در موفقیت آن تاثیر اساسی داشت.

مدیریت شهری تهران در حوزه برنامه‌ریزی و طراحی شهری، بیش از یک دهه است که از وجود مأموریت‌های گوناگون و غیراستراتژیک، پراکنده و نامتجانس، در نتیجه افزایش تصمیم‌سازی‌های غیردانش‌بنیان و اولویت‌بندی‌هایی کمتر منطقی در توسعه شهر، رنج برده است. در یک کلام؛ مأموریت‌های برون‌سازمانی، انحراف معیارهای این دستگاه عظیم را در مسیر تعقیب مأموریت‌های واقعی و اصولی، به حداکثر رسانده است.