حوالی ساعت 2 ظهر است؛ خاک تمام فضا را پوشانده است و چشم به سختی می‌تواند تا فاصله 50 متری را تشخیص دهد، سخت می‌شود نفس کشید. خورشید توان درخشیدن ندارد و زورش به خاکی که جلویش را گرفته است، نمی‌رسد؛ انگار نه انگار که اینجا اهواز است و خورشید باید در این ساعت به تن زمین وحشیانه بتازد.