شهر خالی ست ز عشاق

۶٫۴۷   دقیقه صبح:با صدای چکش برقی از ساختمان مجاور در حال تخریب بیدار شدم. هفت وچهل و پنج دقیقه با شهرداری منطقه ۲ تماس گرفتم شماره خدمات شهری را دادند و پس از ۴ بار تماس، کسی پاسخ نداد.ساعت ۸٫۱۵ دقیقه صبح مجدد به دفتر شهردار، روابط عمومی ،دفتر مشاور هم تماس گرفتم که یا نمی دانم می گفتند یا به واحدهای مختلف ارجاع می دادند. شک کردم شاید تعطیل است تقویم را نگاه کردم خبری نبود.

در نهایت به دفتر شهرداری منطقه ۲ زنگ زدم و شخصی با صدای خسته ، گوشی را برداشت. خیلی کوتاه به دو مشکل عدم پاسخگویی به تلفن و روند پیگیری مشکل اشاره کردم، که سوال کردند:"چیه حالا شکایت داری؟" بنده سراپا تقصیر هم در پاسخ گفتم :"نخیر زنگ زدم عید را تبریک بگم." و البته ایشان با چند تا بد و بیراه ،تلفن را قطع کردند.

برای پیگیری این مساله ،با ۱۱۸ پنج تماس، با شهرداری منطقه ۲ و ارجاع به واحدهای مختلف ۵۹ تماس ،با شهرداری مرکزی اهواز ۳ تماس و در نهایت ساعت ۹٫۵۳ صبح پشیمان از اتلاف وقت، بی خیال موضوع شدم.

اینگونه مشکلات ریز و درشت در طول روز به وفور دیده می شود و بسیاری از شهروندان به دلیل عدم آگاهی و یا بی اهمیتی به قانون، حقوق دیگران نادیده می گیرند. سر صف خود پرداز کسی فاصله را رعایت نمی کند،کارگر جایگاه سوخت حاضر نیست باقیمانده پول شما را پس بدهد و مجال پیگیری هم نیست. رانندگانی که بی دلیل بوق می زنند. نان خشکی های که در وقت استراحت مردم با بلندگو فریاد می زنند. پزشکانی که حاضر نیستند اندک توضیحی درباره بیماری بدهند و یا حداقل امکاناتی در مطب خود.سازمانهایی که آسفالت خیابان و کوچه را تخریب می کنند و با ایجاد دست انداز باعث خسارت به خودروها می شوند. 

مهندسانی که بجای نظارت بر پروژه ها دورکاری می کنند.خودروهای که بی کیفیت و گران تولید می شوند. مردانی که با خشونت وحشیانه زنان خود را در خیابان و در انظار عمومی کتک می زنند. کارگر کارواشی که انعامش چند برابر هزینه شستشوی اتومبیل است و هیچ وقت هم راضی نیست. راننده ای که هنگام پارک ماشین اصولا حقی برای نفر بعد قایل نیست، رانندگان تاکسی که برای یک مسافر تمام قوانین راهنمایی و رانندگی را نادیده میگیرند.

پروازهایی که ساعتها تاخیر دارند وکسی پاسخ گونیست .کاندیدای سیاسی که وعده های بی اساس می دهد. مردمی که به راحتی و با صدای بلند فحش های رکیک می دهند و...مرتکبین به این رفتارها در اکثر مواقع متوجه نیستند که دست به اعمال خشونت و تضییع حقوق دیگران زده اند. و نمی دانند که حق ندارند به هر نحو که دوست دارند رفتار کنند.

همه موارد مذکور در وحله اول نشان از عدم آموزش" کاربردی" و مستمر شهروندان و دوم بی اهمیتی نهادینه شده نسبت به قوانین و مقررات دارد. این دو عامل باعث شده نوعی فرهنگ خود برتربینی ، توهم و ویژه بودن درجامعه رواج پیدا کرده و افراد به راحتی حق طرف مقابل را نادیده بگیرند و در مواجه با هم از اهرم زور استفاده کنند. زمینه سازی کاهش اینگونه معضلات نیاز به برنامه های فرازمینی و عجیب و غریب ندارد. مثلا می توان در خیابانها دوربین نصب کرد و از مردمی که تخلف می کنند ،آب دهان خود را در خیابان می اندازند، با "دماغشان ور می روند"،زباله پرت می کنند ، فریاد می زنند و... فیلم تهیه کرد و در رسانه ها نشان داد و یا بجای بیان موارد کلی الگوهای زندگی ، جزییات و ریزرفتارها را بیان کرد و در سطح شهر، کوچه و خیابان، تاکسی واتوبوس و در هر مکان عمومی به آموزش مردم پرداخت و درعین حال با متخلفین به شدت برخورد کرد.

در اهوازی که من می شناسم بسیاری از شهروندان در مواجه با نیازهای خود نمی دانند با کجا تماس بگیرند.درصورتی که شهرداری می تواند با ایجاد بانک اطاعات شهری و یا حداقل نصب شماره تلفن های های ضروری در نقاط مهم شهر، این مشکل را حل کند.

دراهوازی که من می شناسم نه خبری از آموزش مهارتهای زندگی در کلانشهر دیده می شود و نه خبری از آشنایی با حقوق شهروندی . فقط تیتر روزنامه ها و رسانه های محلی استان پر شده از مطالب تکراری و جنگ بین شورا و شهردار.یا وعده هایی از پیشرفت و کارهایی که درحرف انجام میشود و درعمل دیده نمی شوند و نتیجه اینکه هرکس بتواند از این شهر می گریزد و آنهایی که سرزمین شان را دوست دارند و حاضر به جلای وطن نیستند،در حسرت آرزوهای ناکام خود،به کهنسالی می رسند.

غفورقلی پور

gh.gholipour1@yahoo.com