حذف اصول فنی از ساخت و ساز با هدف ایجاد رونق!
تعمیر و نگه داری از ساختمان ها در حالی به عنوان یک امر اساسی و الزامی در ساختمان ها مورد تاکید قرار می گیرد که کماکان با مقاومت هایی از سوی مالکان و بهره برداران و همچنین سازندگان ساختمان ها روبه رو است.
حال سوال این است که چه زیرساخت هایی برای این منظور لازم است و چگونه می توانیم این موضوع مهم را نیز به عنوان یک نیاز اساسی در بین عموم و جامعه جا بیندازیم؛ به طوری که مردم خود به اهمیت اجرایی شدن این مهم و تاثیرات مثبت آن پی ببرند و درنهایت حتی خود آن را مطالبه کنند؟
این پرسشی است که برخی مسئولان در پاسخ به آن معتقدند: باید تعامل بسیار نزدیکی بین دستگاه هایی که ارتباط مستقیم با این موضوع دارند، ازجمله شهرداری ها، مسکن و شهرسازی، استانداری و اداره استاندارد ایجاد شود و سازمان هایی که با هم ارتباط دارند، می‌توانند زمینه اجرایی شدن این قضیه را فراهم کنند. ضمن اینکه در این بخش باید فرهنگ‌سازی شود و تحقق آن در گام نخست، تا حد بسیار زیادی به فرهنگ‌سازی برمی‌گردد.
به عقیده کارشناسان باید در این زمینه فرهنگ‌سازی شود و بپذیریم که در فعالیت‌های عمرانی، توجه به مباحث فنی و مقررات ملی ساختمان، جایگاه ویژه‌ای دارد. از طرف دیگر اگر تعامل بین دستگاه‌های متبوع به‌وجود بیاید، می‌توان امیدوار بود که زمینه اجرایی شدن آن فراهم شود.
مالکان توجیه نشده اند
در واقع دلیل عمده مقاومت مالکان در برابر پرداخت هزینه جهت تعمیر و نگه داری ساختمان در دوره بهره برداری، این است که مالکان نسبت به اصول فنی آگاه نیستند و در این حوزه توجیه نشده اند.
صاحب نظران با بیان اینکه تعمیر و نگه داری از ساختمان ها نه تنها هیچ گونه هزینه اضافی به بهره‌برداران تحمیل نمی‌کند، بلکه از لحاظ حفظ جان و مال آنها در صورت وقوع حوادث به نفع شان نیز است می گویند: بهره‌برداران، سازندگان و کارفرمایان باید بپذیرند که استفاده از خدمات مهندسی نه تنها یک تهدید نیست، بلکه یک فرصت است و اگر به‌طور صحیح از این خدمات استفاده کنند و زمینه ارائه خدمات مهیا شود، ممکن است به لحاظ صرف هزینه هم بسیار به نفع کارفرما و سازنده و بهره‌برداران باشد.
بدون شک نگه داری از هر کالایی اعم از ساختمان، خودرو و... در دوره بهره برداری اهمیت بسزایی دارد. چرا که هرچند ممکن است یک ساختمان با استفاده از بهترین و باکیفیت ترین مصالح و با نظارت دقیق ساخته شود، ولی اگر به خوبی از آن نگهداری نشود، دچار مشکلات احتمالی آتی می‌شود. برای نمونه در صورتی که سیستم دفع فاضلاب یک ساختمان در دوره بهره برداری، به درستی عمل نکند به مرور زمان با نفوذ آب به ستون‌ها، در درازمدت منجر به پوسیدگی آن خواهد شد؛ بدون اینکه ساکنان متوجه این مسئله شوند و تشخیص این مسئله صرفا توسط مهندسان متخصص امکان پذیر است.
حذف عوامل فنی برای رونق و سود!
در همین راستا این کارشناسان با انتقاد از اینکه در شرایط فعلی رکود صنعت ساختمان، برخی به اشتباه تصور می کنند که برای ایجاد رونق و از بین بردن رکود، باید به دنبال حذف عوامل فنی از ساخت و سازها باشند، معتقدند: این در حالی است که باید بپذیریم، رعایت مسائل و الزامات فنی در ساخت‌وسازها، هیچ ارتباطی به رکود موجود ندارد و قطعا توجه به مسائل فنی در اجرای ساختمان ها بسیار ضروری و لازم است.
درواقع مالکان اگر به این نکته پی ببرند در ساختمانی که برای سکونت خانواده خود می‌سازند، برای مثال اگر از مقاطع ستون‌ها کم کنند و یا صرفه‌جویی بی‌مورد کنند، همین صرفه‌جویی‌ها درنهایت در آینده گریبانگیر خودش خواهد شد و مشکلاتی را برای او و خانواده‌اش به‌وجود می‌آورد، از چنین کار ناصحیحی اجتناب می کنند.
از طرفی اگر این فرد، خود سازنده مسکن و بسازوبفروش هم باشد، باید اخلاق حرفه ای و وجدان کاری داشته باشد تا جان ساکنان را فدای سود آنی و زودگذر خود نکند. بنابراین توجیه کردن مالکان از وظایف مهندسان ناظر است که باید در این بخش به درستی ایفای نقش بکنند. چرا که مالکان تخصصی در این زمینه ندارند و بیشتر ترجیح می دهند که روی صرفه های اقتصادی تمرکز کنند.
بنابراین هرچند شرط دستیابی به ایمنی ساختمان ها در دوره بهره برداری، بخشی مربوط به توجه به تعمیر و نگه داری از ساختمان ها است، اما بخش عمده ای از آن هم به نحوه اجرای ساختمان در دوره ساخت برمی گردد و به لحاظ اینکه ساختمان‌های بلندمرتبه واحدهای مسکونی بیشتر و جمعیت زیادی از ساکنان را در خود جای می دهند، از حساسیت بیشتری در این زمینه برخوردارند.
ایمنی در گروی طراحی، اجرا، نظارت و نگهداری صحیح
در همین راستا کارشناسان با تاکید بر اینکه اگر مقررات ملی ساختمان به درستی انجام شود، یعنی طراحی درست، اجرا و نظارت صحیح و همچنین استفاده از مصالح استاندارد در ساختمان ها اجرایی شود، هیچ مشکلی برای سازه ها چه از نوع اسکلت فلزی و چه اسکلت بتنی به وجود نمی آید، می گویند: در بسیاری از کشورهای دنیا باوجود وقوع زلزله‌هایی با شدت 8 ریشتر، تلفات انسانی و خسارات مالی حتی در ساختمان‌های بلندمرتبه بسیار کم است. بنابراین ما نیز باید زلزله را نه به عنوان یک بلا بلکه به عنوان یک پدیده ای در نظر بگیریم که هر آن امکان وقوع آن وجود دارد و مهندسان هم باید به این موضوع اعتقاد پیدا کنند که در هر نقطه‌ای از مملکت، ساختمان‌ها را باید به نحوی طوری محاسبه کنند که در برابر زلزله و سایر حوادث مقاوم باشند.
براساس این گزارش کشور ما روی کمربند زلزله آلپ هیمالیا قرار گرفته و تقریبا از حدود 60 بلای طبیعی که در دنیا وجود دارد، وقوع نزدیک به 40 مورد از آنها ازجمله سیل، زلزله، طوفان و... در کشور ما محتمل است. به همین دلیل در شرایط کنونی مهندسان باید آمادگی کامل داشته باشند که سطح دانش و توان و تکنولوژی خود را هم در بخش طراحی و هم اجرا به گونه‌ای ارتقا دهند که بتوانند ساختمان‌های خوبی را چه کوتاه‌مرتبه و چه بلندمرتبه طراحی و اجرا کنند و همچنین برای رفع ایرادات احتمالی، بازدیدهای دوره‌ای انجام دهند.
در این میان طراحی ساختمان ها به عنوان سنگ بنای اولیه ساخت وساز، از بیشترین اهمیت برخوردار است و مهندسان باید این موارد را رعایت کنند. برای نمونه در برج‌ها پله های فرار باید به گونه ای طراحی شود که عرض آن مناسب باشد و در هنگام بروز حوادث، ساکنان بتوانند بدون ازدحام جمعیت از طریق آن خارج شوند.
اگر در دهه های اخیر، طراحی ساختمان ها محاسبات به صورت دستی انجام می‌شد، امروز سطح تکنولوژی ارتقا یاقته و به صورت نرم‌افزاری و کامپیوتری این کار انجام می گیرد. یعنی کوچکترین خطا و اشتباهی به راحتی قابل لمس است و مهندس می‌تواند اشتباه خود را برطرف کند.
البته در کنار تمامی اقدامات فوق، ارتقای فرهنگ ساکنان هم از الزامات لازم برای ارتقای ایمنی است. درواقع ساکنان آپارتمان‌ها باید با فرهنگ آپارتمان‌نشینی آشنا باشند و بدانند که تجهیزات خطرناکی نظیر کپسول گاز را نباید در راهرو یا وسائل سنگین را نباید در بالکن‌ها قرار دهند. چون همه این ابزار در مقابل کوچکترین لرزشی تنش ایجاد می‌کنند. حتی شاید لازم باشد که ساکنان هر آپارتمان حداقل یک کپسول آتش‌نشانی ایمنی در واحد مسکونی خود درصورت وقوع حادثه آتش سوزی نصب کند.
این پرسشی است که برخی مسئولان در پاسخ به آن معتقدند: باید تعامل بسیار نزدیکی بین دستگاه هایی که ارتباط مستقیم با این موضوع دارند، ازجمله شهرداری ها، مسکن و شهرسازی، استانداری و اداره استاندارد ایجاد شود و سازمان هایی که با هم ارتباط دارند، می‌توانند زمینه اجرایی شدن این قضیه را فراهم کنند. ضمن اینکه در این بخش باید فرهنگ‌سازی شود و تحقق آن در گام نخست، تا حد بسیار زیادی به فرهنگ‌سازی برمی‌گردد.
به عقیده کارشناسان باید در این زمینه فرهنگ‌سازی شود و بپذیریم که در فعالیت‌های عمرانی، توجه به مباحث فنی و مقررات ملی ساختمان، جایگاه ویژه‌ای دارد. از طرف دیگر اگر تعامل بین دستگاه‌های متبوع به‌وجود بیاید، می‌توان امیدوار بود که زمینه اجرایی شدن آن فراهم شود.
مالکان توجیه نشده اند
در واقع دلیل عمده مقاومت مالکان در برابر پرداخت هزینه جهت تعمیر و نگه داری ساختمان در دوره بهره برداری، این است که مالکان نسبت به اصول فنی آگاه نیستند و در این حوزه توجیه نشده اند.
صاحب نظران با بیان اینکه تعمیر و نگه داری از ساختمان ها نه تنها هیچ گونه هزینه اضافی به بهره‌برداران تحمیل نمی‌کند، بلکه از لحاظ حفظ جان و مال آنها در صورت وقوع حوادث به نفع شان نیز است می گویند: بهره‌برداران، سازندگان و کارفرمایان باید بپذیرند که استفاده از خدمات مهندسی نه تنها یک تهدید نیست، بلکه یک فرصت است و اگر به‌طور صحیح از این خدمات استفاده کنند و زمینه ارائه خدمات مهیا شود، ممکن است به لحاظ صرف هزینه هم بسیار به نفع کارفرما و سازنده و بهره‌برداران باشد.
بدون شک نگه داری از هر کالایی اعم از ساختمان، خودرو و... در دوره بهره برداری اهمیت بسزایی دارد. چرا که هرچند ممکن است یک ساختمان با استفاده از بهترین و باکیفیت ترین مصالح و با نظارت دقیق ساخته شود، ولی اگر به خوبی از آن نگهداری نشود، دچار مشکلات احتمالی آتی می‌شود. برای نمونه در صورتی که سیستم دفع فاضلاب یک ساختمان در دوره بهره برداری، به درستی عمل نکند به مرور زمان با نفوذ آب به ستون‌ها، در درازمدت منجر به پوسیدگی آن خواهد شد؛ بدون اینکه ساکنان متوجه این مسئله شوند و تشخیص این مسئله صرفا توسط مهندسان متخصص امکان پذیر است.
حذف عوامل فنی برای رونق و سود!
در همین راستا این کارشناسان با انتقاد از اینکه در شرایط فعلی رکود صنعت ساختمان، برخی به اشتباه تصور می کنند که برای ایجاد رونق و از بین بردن رکود، باید به دنبال حذف عوامل فنی از ساخت و سازها باشند، معتقدند: این در حالی است که باید بپذیریم، رعایت مسائل و الزامات فنی در ساخت‌وسازها، هیچ ارتباطی به رکود موجود ندارد و قطعا توجه به مسائل فنی در اجرای ساختمان ها بسیار ضروری و لازم است.
درواقع مالکان اگر به این نکته پی ببرند در ساختمانی که برای سکونت خانواده خود می‌سازند، برای مثال اگر از مقاطع ستون‌ها کم کنند و یا صرفه‌جویی بی‌مورد کنند، همین صرفه‌جویی‌ها درنهایت در آینده گریبانگیر خودش خواهد شد و مشکلاتی را برای او و خانواده‌اش به‌وجود می‌آورد، از چنین کار ناصحیحی اجتناب می کنند.
از طرفی اگر این فرد، خود سازنده مسکن و بسازوبفروش هم باشد، باید اخلاق حرفه ای و وجدان کاری داشته باشد تا جان ساکنان را فدای سود آنی و زودگذر خود نکند. بنابراین توجیه کردن مالکان از وظایف مهندسان ناظر است که باید در این بخش به درستی ایفای نقش بکنند. چرا که مالکان تخصصی در این زمینه ندارند و بیشتر ترجیح می دهند که روی صرفه های اقتصادی تمرکز کنند.
بنابراین هرچند شرط دستیابی به ایمنی ساختمان ها در دوره بهره برداری، بخشی مربوط به توجه به تعمیر و نگه داری از ساختمان ها است، اما بخش عمده ای از آن هم به نحوه اجرای ساختمان در دوره ساخت برمی گردد و به لحاظ اینکه ساختمان‌های بلندمرتبه واحدهای مسکونی بیشتر و جمعیت زیادی از ساکنان را در خود جای می دهند، از حساسیت بیشتری در این زمینه برخوردارند.
ایمنی در گروی طراحی، اجرا، نظارت و نگهداری صحیح
در همین راستا کارشناسان با تاکید بر اینکه اگر مقررات ملی ساختمان به درستی انجام شود، یعنی طراحی درست، اجرا و نظارت صحیح و همچنین استفاده از مصالح استاندارد در ساختمان ها اجرایی شود، هیچ مشکلی برای سازه ها چه از نوع اسکلت فلزی و چه اسکلت بتنی به وجود نمی آید، می گویند: در بسیاری از کشورهای دنیا باوجود وقوع زلزله‌هایی با شدت 8 ریشتر، تلفات انسانی و خسارات مالی حتی در ساختمان‌های بلندمرتبه بسیار کم است. بنابراین ما نیز باید زلزله را نه به عنوان یک بلا بلکه به عنوان یک پدیده ای در نظر بگیریم که هر آن امکان وقوع آن وجود دارد و مهندسان هم باید به این موضوع اعتقاد پیدا کنند که در هر نقطه‌ای از مملکت، ساختمان‌ها را باید به نحوی طوری محاسبه کنند که در برابر زلزله و سایر حوادث مقاوم باشند.
براساس این گزارش کشور ما روی کمربند زلزله آلپ هیمالیا قرار گرفته و تقریبا از حدود 60 بلای طبیعی که در دنیا وجود دارد، وقوع نزدیک به 40 مورد از آنها ازجمله سیل، زلزله، طوفان و... در کشور ما محتمل است. به همین دلیل در شرایط کنونی مهندسان باید آمادگی کامل داشته باشند که سطح دانش و توان و تکنولوژی خود را هم در بخش طراحی و هم اجرا به گونه‌ای ارتقا دهند که بتوانند ساختمان‌های خوبی را چه کوتاه‌مرتبه و چه بلندمرتبه طراحی و اجرا کنند و همچنین برای رفع ایرادات احتمالی، بازدیدهای دوره‌ای انجام دهند.
در این میان طراحی ساختمان ها به عنوان سنگ بنای اولیه ساخت وساز، از بیشترین اهمیت برخوردار است و مهندسان باید این موارد را رعایت کنند. برای نمونه در برج‌ها پله های فرار باید به گونه ای طراحی شود که عرض آن مناسب باشد و در هنگام بروز حوادث، ساکنان بتوانند بدون ازدحام جمعیت از طریق آن خارج شوند.
اگر در دهه های اخیر، طراحی ساختمان ها محاسبات به صورت دستی انجام می‌شد، امروز سطح تکنولوژی ارتقا یاقته و به صورت نرم‌افزاری و کامپیوتری این کار انجام می گیرد. یعنی کوچکترین خطا و اشتباهی به راحتی قابل لمس است و مهندس می‌تواند اشتباه خود را برطرف کند.
البته در کنار تمامی اقدامات فوق، ارتقای فرهنگ ساکنان هم از الزامات لازم برای ارتقای ایمنی است. درواقع ساکنان آپارتمان‌ها باید با فرهنگ آپارتمان‌نشینی آشنا باشند و بدانند که تجهیزات خطرناکی نظیر کپسول گاز را نباید در راهرو یا وسائل سنگین را نباید در بالکن‌ها قرار دهند. چون همه این ابزار در مقابل کوچکترین لرزشی تنش ایجاد می‌کنند. حتی شاید لازم باشد که ساکنان هر آپارتمان حداقل یک کپسول آتش‌نشانی ایمنی در واحد مسکونی خود درصورت وقوع حادثه آتش سوزی نصب کند.
بازدید:۵۳۱
منبع: صما
لینک کپی شد
