راز پشت پرده قرارداد ۳میلیارد دلاری مسکن مهر با یک شرکت خارجی چیست؟
وزیر راه و شهرسازی با اشاره به این نکته که مگر مسكن مهر تكنولوژی پیچید‌ه‌ای داشته که دولت قبل ۳ میلیارد دلار پروژه مسکن مهر را به شرکت ترکیه‌ای داده، گفت: چندین‌بار اعلام كرده‌ام در كل پروژه‌های واگذاری مسکن مهر که شاید به قیمت امروز بیش از ١٠٠هزار میلیارد تومان باشد، حتی یك مناقصه برگزار نشده است. افراد فنی، مفهوم این كار را متوجه می‌شوند كه امكان رانت و خطا و فساد چقدر زیاد است.
عباس آخوندی درباره وعده‌های انتخاباتی شهردار تهران که این‌بار سودای ریاست‌جمهوری را در سر می‌پروراند، می‌گوید: «کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، در عملکرد اجرائی خودشان عمدتا متحد همین گروه‌ها (گروه‌های رانت) هستند... همین شهردار، مدعی تقسیم جامعه ایران به چهار درصد و ٩٦ درصد است».
اینجاست که شاکی می‌شود و درباره عملکرد قالیباف که داعیه دولت مردم را دارد، می‌گوید: «واقعا چنین بحثی از سوی این فرد، جوک است!» وزیر راه‌وشهرسازی پروژه پل صدر را مثال می‌زند که برای اجرای آن، زمین‌های عباس‌آباد که به توصیه مقام معظم رهبری برای عموم مردم بود، از سوی قالیباف به فروش رسید. می‌گوید: «مجوز اطلس‌مال را به این خاطر دادند که هزینه پل صدر را تأمین کنند... همه این کارها را کرده‌اند و در چشم مردم نگاه می‌کنند و می‌گویند ما دنبال شفافیت و جنگ ٩٦ درصد علیه چهار درصد هستیم. واقعا این نوع اظهارات گمراه‌کننده جای شگفتی دارد» و تأکید می‌کند همه این حرف‌ها به خاطر فرار از پاسخ‌گویی و گمراه‌‌کردن اذهان مردم است. البته او به همین بسنده نمی‌کند. از وعده‌های ابراهیم رئیسی، دیگر کاندیدای ریاست‌جمهوری، درباره مسکن‌سازی بسیار گله‌مند است.
نمی‌گذارد کلام منعقد شود و با تندی می‌گوید: «کاملا روشن است این وعده‌ها، خلاف سیاست‌های مقام معظم رهبری است». آخوندی در بیان چرایی گفته خود می‌گوید: «وقتی در جامعه گفته می‌شود می‌خواهیم مخابرات، پتروشیمی و صنایع بسیار پیچیده را به بخش خصوصی بدهیم، مسکن را که سال‌های زیادی در دست مردم بوده به بخش دولتی بدهیم؟
اینکه معلوم است بیشتر یک نوع اقدام عوام‌فریبانه است. همین کاری که دولت قبلی کرد... هنوز ملتی اسیر کار او هستند» و اینجاست که هشدار می‌دهد: «تعجب می‌کنم می‌شود برای رأی‌جمع‌کردن، هرگونه تعهدی کرد؟ اگر قبلی‌ها نمی‌دانستند چنین اقداماتی چه عواقبی دارد، کسانی که تعهد می‌کنند قطعا می‌دانند چگونه این طرح، اقتصاد ایران را گرفتار کرده است».
حدود یك هفته قبل شما خبر از ایجاد رانت در دولت قبل برای تُرك‌ها در مسكن مهر دادید. در دولت گذشته، از قِبل مسكن مهر چه میزان فضای رانتی برای كشورها و گروه‌های دیگر ایجاد شد؟
فارغ از مبانی اصلی برای اینكه چرا مسكن اجرا شد و چقدر بهره‌وری داشت، نحوه اجرای آن، جای تردید جدی دارد. در دولت قبل، فقط ٥٣هزار واحد مسكونی به یك شركت ترك واگذار شد. انگار مسكن مهر تكنولوژی پیچید‌ه‌ای داشته كه پیمانكاران ایرانی از عهده آن برنمی‌آمدند. مبلغی كه با یك شركت ترك قرارداد بسته شده بیش از سه هزار میلیارد تومان است. با توجه به اینكه آن زمان كه این قرارداد را بستند، یك دلار، هزار تومان بود، در معنای دیگر می‌توان گفت مبلغ قرارداد واگذارشده بیش از سه‌میلیارد دلار است. این جدا از ادعاهایی است كه معمولا پیمانكاران در پایان كار دارند. نتیجه آن نوع شعار‌دادن و كار‌های بی‌فكر، چنین هزینه‌های سهمگینی بر دوش مردم است.
چینی‌ها در این پروژه مشاركت نداشتند؟
عمدتا شركت‌های تركیه‌ای قرارداد بسته‌اند.
به گفته برخی كارشناسان، ظاهرا به جز پیمانكاران تركیه‌ای، پروژه‌ها در داخل به گروه‌های خاصی داده شده بود. این صحت دارد؟
بله، من چندین‌بار اعلام كرده‌ام در كل این مجموعه كه واگذار شده و شاید به قیمت امروز بیش از ١٠٠هزار میلیارد تومان باشد، حتی یك مناقصه برگزار نشده است. افراد فنی، مفهوم این كار را متوجه می‌شوند كه امكان رانت و خطا و فساد چقدر زیاد است. سازمان بازرسی گزارش جالبی در این زمینه ارائه كرده. به نظرم خوب است كه همین گزارش منتشر شود. چون نسبت به نحوه ارجاع كار، مسائل فنی، انتخاب مكان‌ها، واحدهای خالی، گزارش‌هایی كه درباره پیشرفت كار داده شده، نشان داده كه تخصیص منابع بانك و... اكثرا خطا بوده است. بزرگ‌ترین معترض هم سازمان بازرسی و كمیسیون اصل٩٠ مجلس شورای اسلامی بوده‌اند.
در حوزه بنادر یك‌سری ادعا از طرف بعضی افراد از جمله آقای قالیباف مطرح شده. او در مناظره انتخاباتی به قاچاق از بنادر ایران اشاره كرده كه واكنش سازمان بنادر را در پی داشت. پاسخ شما به چنین ادعاهایی چیست؟
باید دید هدف از این بحث‌ها چیست. وقتی درباره قاچاق صحبت می‌شود، اگر میزان قاچاق مشخص باشد ماموران انتظامی و گمرك شناسایی و اقدام قانونی می‌كنند. بنابراین همه حرف‌ها جنبه برآوردی دارد و فكر نمی‌كنم كسی آمار دقیقی داشته باشد. اگر بشناسند و بدانند كه باید اقدام و ضبط كنند. ولی آدرس غلط دادن و گمراه‌كردن مردم در این اظهارات بسیار روشن است. بنادر و مبادی رسمی ایران در كنترل دولت، نیروی انتظامی، گمرك و تمام دستگاه‌های نظارتی است و غیرممكن است كه چنین اتفاقی بیفتد. بنابراین اگر چنین ادعاهایی مطرح می‌شود عمدتا درباره مبادی ورودی غیررسمی است نه رسمی یا مبادی ورودی‌ای كه در كنترل دولت نیست. معمولا این اظهارات كلی كه گفته می‌شود، به نظر من هدف گمراه‌كردن اذهان عمومی است كه از آن نقطه، توجه مردم را منحرف كنند.
چنین انگیزه‌هایی از طرف برخی كاندیداها صرفا برای رسیدن به ریاست‌جمهوری است یا ممكن است گروه‌هایی خاص پشت این قضیه باشند؟
اطلاع ندارم؛ اما به خوبی متوجه هستم كسانی كه این حرف‌ها را می‌زنند در عملكرد اجرائی خودشان عمدتا متحد همین گروه‌ها هستند. می‌توانید عملكرد شهرداری تهران را ببینید. شهرداری تهران فقط در منطقه یك، به ١٠١هزار واحد مسكونی مجوز داده. مجوز بخش اعظم برج‌هایی كه در تهران ساخته شده كه اكثرا خلاف مقررات شهرسازی و طرح جامع است، از سوی همین شهرداری صادر شده است. چه كسی تمام منطقه ٢٢ را تبدیل به یك‌سری برج كرده كه با تمام مقررات برج‌سازی تهران و طرح جامع مغایرت دارد؟ كسی غیر از شهرداری این كار را كرده؟ همین شهردار، مدعی تقسیم جامعه ایران به چهار درصد و ٩٦ درصد است. واقعا چنین بحثی از سوی این فرد، جوك است.
او كسی است كه ظرفیت زیستی این نسل و نسل‌های بعدی را در تهران فروخته است. چندین نسل باید بگذرد تا بتوان شهر تهران را اصلاح كرد. پل صدر را اجرا كردند و شهرداری كه مدعی شفافیت است، هنوز هزینه پل صدر را اعلام نكرده است. هزینه آن، از هزار و ٣٠٠ میلیارد تا چهارهزارو ٥٠٠ میلیارد تومان نقل قول می‌شود و معلوم نیست قیمت تمام‌شده این پروژه چقدر است. اگر حداقل قیمت را هزار و ٣٠٠ میلیارد تومان در نظر بگیریم، زمانی است كه دلار هزار تومان بود، یعنی ١,٣میلیارد دلار صرف ساخت این پل شده است. این پروژه چه دردی از مردم تهران حل كرده و كجای طرح جامع و طرح تفصیلی بوده؟ همین افراد در تلویزیون مدعی مدیریت مدرن و علمی هستند. واقعا جای شگفتی دارد. به قول شاعر:
جای آن دارد كه خون موج زند در دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش
افرادی كه این‌گونه ثروت مردم ایران را هزینه كرده‌اند، بدون پاسخ‌گویی به كسی، بعد كه با كسری منابع مواجه شدند، مشكل بزرگ‌تری ایجاد كردند و بخش دیگری از اراضی تهران را فروختند و برج اطلس‌مال را ساختند. مجوز اطلس‌مال را به این دلیل دادند كه هزینه پل صدر را تأمین كنند. رهبری و دیگران گفته‌اند كه عباس‌آباد باید فضای عمومی برای ملت ایران و شهر تهران باشد، اما آنها بابت پروژه‌های عبثی كه در تهران اجرا كرده‌اند، دو برج بزرگ ساخته‌اند. بدون هیچ‌گونه شفافیتی. همه این كارها را كرده‌اند و در چشم مردم نگاه می‌كنند و می‌گویند ما دنبال شفافیت و جنگ ٩٦ درصد علیه چهار درصد هستیم. واقعا این نوع اظهارات گمراه‌كننده جای شگفتی دارد. حركات پوپولیستی‌ای كه هیچ مبنایی ندارد. آب را گل‌آلود می‌كنند، فقط به این دلیل كه از پاسخ‌گویی فرار و ذهن‌ها را گمراه كنند.
با توجه به آخرین محاسبات، اختیارات شهردار تهران ٣٣ برابر یك وزیر برای جابه‌جایی معاملات است. با توجه به این قضیه، ممكن است یك‌سری از این اقدامات ذیل همین اختیارات باشد؟
من در جمع شهرداران سخنرانی كردم و گفتم مسئله ما عدم پاسخ‌گویی است. نظامی كه اكنون در شهرداری وجود دارد و شهرداری كه داریم، به دولت و شورای شهر پاسخ‌گو نیست. سیستم خودمحور و خودمختار كه در شهرداری است، همین مدیریت‌های هرج‌ومرج‌طلبانه را به وجود می‌آورد. باید كاری كنیم شهردار، پاسخ‌گو باشد. شهردار تاكنون به هیچ اقدامی پاسخ نداده. بوستان مادر را از بین می‌برد، پاسخ نمی‌دهد. در منطقه ٢٢ كه تونل باد تهران است و نفس مردم تهران به این منطقه بستگی دارد، برج‌های خلاف قانون مجوز می‌گیرند و او به كسی پاسخ‌گو نیست. هفت مسیر سیل كه از كوهستان به تهران می‌آیند، همه پوشیده و در بعضی حتی ساختمان ساخته شده و این یعنی اگر سیلی در تهران بیاید، ممكن است فاجعه بزرگی ایجاد كند. اگر خاطرتان باشد سیل دركه اوایل دهه ٦٠، خسارت زیادی ایجاد كرد. چنین اتفاقی باز هم ممكن است رخ دهد. فقط ادعا پشت ادعا، بدون هرگونه سند و دلیلی. شاهدیم در فضای تبلیغاتی با یك‌سری اظهارات گمراه‌كننده اذهان مردم را از اتفاق واقعی كه رخ داده، منحرف می‌كنند.
آقای رئیسی هم مسائلی را درباره مسكن‌سازی و وام مسكن به جوانان مطرح كرده‌اند. به نظر شما در شرایط كنونی كه با خانه‌های خالی و در عین حال ركود مسكن مواجهیم، وعده‌هایی مانند ساخت مسكن بیشتر و افزایش سقف وام مسكن، امكان تحقق دارد؟
كاملا روشن است این وعده‌ها، خلاف سیاست‌های مقام معظم رهبری است. وقتی در جامعه گفته می‌شود می‌خواهیم مخابرات، پتروشیمی و صنایع بسیار پیچیده را به بخش خصوصی بدهیم، مسكن را كه سال‌های زیادی در دست مردم بوده به بخش دولتی بدهیم؟ اینكه معلوم است بیشتر یك نوع اقدام عوام‌فریبانه است؛ همان كاری كه دولت قبلی كرد. از سال ٨٦ شروع كرد تا دو میلیون مسكن را بسازد، سال ٩٦ است و ١٠ سال می‌گذرد، هنوز ملتی اسیر كار او هستند. می‌خواهند ١٠ سال دیگر مردم را دچار طرح عبث دیگری كنند؟ تعجب می‌كنم می‌شود برای رأی جمع‌كردن، هرگونه تعهدی كرد؟ اگر قبلی‌ها نمی‌دانستند چنین اقداماتی چه عواقبی دارد، كسانی كه تعهد می‌كنند قطعا می‌دانند چگونه این طرح، اقتصاد ایران را گرفتار كرده است. بیشتر دلم برای خریداران و صاحبان مسكن مهر می‌سوزد. این اقدامات گمراه‌كننده نبود؟ كسانی كه می‌توانستند در شهر برای خودشان خانه تهیه كنند، به بیابان رفتند، فقط به خاطر اعتمادی كه به دولت كردند. نه می‌توانند زندگی كنند و نه امكانات و امنیت و خدمات آب و برق دارند. این چه حرف‌هایی است كه بیان می‌شود؟ واقعا این حرف‌ها غیرمتعهدانه است. افراد باید نسبت به حرف‌هایشان تعهد داشته باشند.
تفاوت عملكرد دولت یازدهم در حوزه راه و مسكن در قیاس با دولت قبل چیست؟
توسعه زیربنایی ایران از توسعه و نوسازی ناوگان هوایی شروع می‌شود تا دریایی و زمینی كه نمی‌توانیم از آنها چشم‌پوشی كنیم. این كارها اقدامات چندین‌هزار‌میلیاردی است. اتفاقا در این دولت ثابت كردیم توان انجام این كار را داریم، ولی نه به روش شعاری كه حضرات می‌گویند، به روش واقعی با توان اقتصاد ملی ایران. در این دولت، ترمینال سلام در فرودگاه امام را با بخش غیردولتی شریك شدیم و در حال ساخت آن هستیم. در این دولت، فرودگاه شیراز را به بخش خصوصی واگذار كردیم. در این دولت بیش از ٤٠ پروژه احداث آزادراه را با شركت‌های بخش خصوصی مذاكره و توافق كردیم و برخی را به تصویب هیئت وزیران رساندیم و برخی را قرارداد بستیم و در حال اجرا هستیم. در این دولت، احداث بندر را با كمك بخش غیردولتی تأمین منابع و سرمایه‌گذاری كردیم. در این دولت، شبكه ریلی را توسعه دادیم. امسال ٨٣٨ كیلومتر شبكه ریلی ایران توسعه پیدا می‌كند و پنج مركز استان به شبكه ریلی وصل می‌شود. چنین كاری در تاریخ راه‌آهن ایران وجود نداشته. روزی بیش از پنج كیلومتر ریل‌گذاری جدید روزانه داریم. این ركوردها بسیار بزرگ است. ما این حرف‌ها را بدون ادعا و با عمل ثابت می‌كنیم، وگرنه هر كسی می‌تواند هر ادعای عجیب‌وغریبی داشته باشد و اذهان عمومی را گمراه كند. در این دوره ٢٠٠ هواپیمای نو خریدیم و بزرگ‌ترین نوسازی هواپیمایی ایران را انجام دادیم. در این دوره در سال گذشته، ١١٣ واگن را در پایان سال افتتاح كردیم و بیش از هزارو ٨٠٠ واگن باری جدید وارد كردیم. هركدام از این پروژه‌ها چندصد و چندهزار میلیارد تومان كار است. این كارها نیازمند تدبیر و اندیشه است و نه شعار. برای اینكه این كار را انجام دهید، باید بتوانید اعتماد ملتی را جلب كنید. باید اعتماد حرفه‌ورزها را به خود جلب كنید. طرف خارجی باید به شما اعتماد كند. كسی به شعار اعتماد نمی‌كند.
اینجاست که شاکی می‌شود و درباره عملکرد قالیباف که داعیه دولت مردم را دارد، می‌گوید: «واقعا چنین بحثی از سوی این فرد، جوک است!» وزیر راه‌وشهرسازی پروژه پل صدر را مثال می‌زند که برای اجرای آن، زمین‌های عباس‌آباد که به توصیه مقام معظم رهبری برای عموم مردم بود، از سوی قالیباف به فروش رسید. می‌گوید: «مجوز اطلس‌مال را به این خاطر دادند که هزینه پل صدر را تأمین کنند... همه این کارها را کرده‌اند و در چشم مردم نگاه می‌کنند و می‌گویند ما دنبال شفافیت و جنگ ٩٦ درصد علیه چهار درصد هستیم. واقعا این نوع اظهارات گمراه‌کننده جای شگفتی دارد» و تأکید می‌کند همه این حرف‌ها به خاطر فرار از پاسخ‌گویی و گمراه‌‌کردن اذهان مردم است. البته او به همین بسنده نمی‌کند. از وعده‌های ابراهیم رئیسی، دیگر کاندیدای ریاست‌جمهوری، درباره مسکن‌سازی بسیار گله‌مند است.
نمی‌گذارد کلام منعقد شود و با تندی می‌گوید: «کاملا روشن است این وعده‌ها، خلاف سیاست‌های مقام معظم رهبری است». آخوندی در بیان چرایی گفته خود می‌گوید: «وقتی در جامعه گفته می‌شود می‌خواهیم مخابرات، پتروشیمی و صنایع بسیار پیچیده را به بخش خصوصی بدهیم، مسکن را که سال‌های زیادی در دست مردم بوده به بخش دولتی بدهیم؟
اینکه معلوم است بیشتر یک نوع اقدام عوام‌فریبانه است. همین کاری که دولت قبلی کرد... هنوز ملتی اسیر کار او هستند» و اینجاست که هشدار می‌دهد: «تعجب می‌کنم می‌شود برای رأی‌جمع‌کردن، هرگونه تعهدی کرد؟ اگر قبلی‌ها نمی‌دانستند چنین اقداماتی چه عواقبی دارد، کسانی که تعهد می‌کنند قطعا می‌دانند چگونه این طرح، اقتصاد ایران را گرفتار کرده است».
حدود یك هفته قبل شما خبر از ایجاد رانت در دولت قبل برای تُرك‌ها در مسكن مهر دادید. در دولت گذشته، از قِبل مسكن مهر چه میزان فضای رانتی برای كشورها و گروه‌های دیگر ایجاد شد؟
فارغ از مبانی اصلی برای اینكه چرا مسكن اجرا شد و چقدر بهره‌وری داشت، نحوه اجرای آن، جای تردید جدی دارد. در دولت قبل، فقط ٥٣هزار واحد مسكونی به یك شركت ترك واگذار شد. انگار مسكن مهر تكنولوژی پیچید‌ه‌ای داشته كه پیمانكاران ایرانی از عهده آن برنمی‌آمدند. مبلغی كه با یك شركت ترك قرارداد بسته شده بیش از سه هزار میلیارد تومان است. با توجه به اینكه آن زمان كه این قرارداد را بستند، یك دلار، هزار تومان بود، در معنای دیگر می‌توان گفت مبلغ قرارداد واگذارشده بیش از سه‌میلیارد دلار است. این جدا از ادعاهایی است كه معمولا پیمانكاران در پایان كار دارند. نتیجه آن نوع شعار‌دادن و كار‌های بی‌فكر، چنین هزینه‌های سهمگینی بر دوش مردم است.
چینی‌ها در این پروژه مشاركت نداشتند؟
عمدتا شركت‌های تركیه‌ای قرارداد بسته‌اند.
به گفته برخی كارشناسان، ظاهرا به جز پیمانكاران تركیه‌ای، پروژه‌ها در داخل به گروه‌های خاصی داده شده بود. این صحت دارد؟
بله، من چندین‌بار اعلام كرده‌ام در كل این مجموعه كه واگذار شده و شاید به قیمت امروز بیش از ١٠٠هزار میلیارد تومان باشد، حتی یك مناقصه برگزار نشده است. افراد فنی، مفهوم این كار را متوجه می‌شوند كه امكان رانت و خطا و فساد چقدر زیاد است. سازمان بازرسی گزارش جالبی در این زمینه ارائه كرده. به نظرم خوب است كه همین گزارش منتشر شود. چون نسبت به نحوه ارجاع كار، مسائل فنی، انتخاب مكان‌ها، واحدهای خالی، گزارش‌هایی كه درباره پیشرفت كار داده شده، نشان داده كه تخصیص منابع بانك و... اكثرا خطا بوده است. بزرگ‌ترین معترض هم سازمان بازرسی و كمیسیون اصل٩٠ مجلس شورای اسلامی بوده‌اند.
در حوزه بنادر یك‌سری ادعا از طرف بعضی افراد از جمله آقای قالیباف مطرح شده. او در مناظره انتخاباتی به قاچاق از بنادر ایران اشاره كرده كه واكنش سازمان بنادر را در پی داشت. پاسخ شما به چنین ادعاهایی چیست؟
باید دید هدف از این بحث‌ها چیست. وقتی درباره قاچاق صحبت می‌شود، اگر میزان قاچاق مشخص باشد ماموران انتظامی و گمرك شناسایی و اقدام قانونی می‌كنند. بنابراین همه حرف‌ها جنبه برآوردی دارد و فكر نمی‌كنم كسی آمار دقیقی داشته باشد. اگر بشناسند و بدانند كه باید اقدام و ضبط كنند. ولی آدرس غلط دادن و گمراه‌كردن مردم در این اظهارات بسیار روشن است. بنادر و مبادی رسمی ایران در كنترل دولت، نیروی انتظامی، گمرك و تمام دستگاه‌های نظارتی است و غیرممكن است كه چنین اتفاقی بیفتد. بنابراین اگر چنین ادعاهایی مطرح می‌شود عمدتا درباره مبادی ورودی غیررسمی است نه رسمی یا مبادی ورودی‌ای كه در كنترل دولت نیست. معمولا این اظهارات كلی كه گفته می‌شود، به نظر من هدف گمراه‌كردن اذهان عمومی است كه از آن نقطه، توجه مردم را منحرف كنند.
چنین انگیزه‌هایی از طرف برخی كاندیداها صرفا برای رسیدن به ریاست‌جمهوری است یا ممكن است گروه‌هایی خاص پشت این قضیه باشند؟
اطلاع ندارم؛ اما به خوبی متوجه هستم كسانی كه این حرف‌ها را می‌زنند در عملكرد اجرائی خودشان عمدتا متحد همین گروه‌ها هستند. می‌توانید عملكرد شهرداری تهران را ببینید. شهرداری تهران فقط در منطقه یك، به ١٠١هزار واحد مسكونی مجوز داده. مجوز بخش اعظم برج‌هایی كه در تهران ساخته شده كه اكثرا خلاف مقررات شهرسازی و طرح جامع است، از سوی همین شهرداری صادر شده است. چه كسی تمام منطقه ٢٢ را تبدیل به یك‌سری برج كرده كه با تمام مقررات برج‌سازی تهران و طرح جامع مغایرت دارد؟ كسی غیر از شهرداری این كار را كرده؟ همین شهردار، مدعی تقسیم جامعه ایران به چهار درصد و ٩٦ درصد است. واقعا چنین بحثی از سوی این فرد، جوك است.
او كسی است كه ظرفیت زیستی این نسل و نسل‌های بعدی را در تهران فروخته است. چندین نسل باید بگذرد تا بتوان شهر تهران را اصلاح كرد. پل صدر را اجرا كردند و شهرداری كه مدعی شفافیت است، هنوز هزینه پل صدر را اعلام نكرده است. هزینه آن، از هزار و ٣٠٠ میلیارد تا چهارهزارو ٥٠٠ میلیارد تومان نقل قول می‌شود و معلوم نیست قیمت تمام‌شده این پروژه چقدر است. اگر حداقل قیمت را هزار و ٣٠٠ میلیارد تومان در نظر بگیریم، زمانی است كه دلار هزار تومان بود، یعنی ١,٣میلیارد دلار صرف ساخت این پل شده است. این پروژه چه دردی از مردم تهران حل كرده و كجای طرح جامع و طرح تفصیلی بوده؟ همین افراد در تلویزیون مدعی مدیریت مدرن و علمی هستند. واقعا جای شگفتی دارد. به قول شاعر:
جای آن دارد كه خون موج زند در دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش
افرادی كه این‌گونه ثروت مردم ایران را هزینه كرده‌اند، بدون پاسخ‌گویی به كسی، بعد كه با كسری منابع مواجه شدند، مشكل بزرگ‌تری ایجاد كردند و بخش دیگری از اراضی تهران را فروختند و برج اطلس‌مال را ساختند. مجوز اطلس‌مال را به این دلیل دادند كه هزینه پل صدر را تأمین كنند. رهبری و دیگران گفته‌اند كه عباس‌آباد باید فضای عمومی برای ملت ایران و شهر تهران باشد، اما آنها بابت پروژه‌های عبثی كه در تهران اجرا كرده‌اند، دو برج بزرگ ساخته‌اند. بدون هیچ‌گونه شفافیتی. همه این كارها را كرده‌اند و در چشم مردم نگاه می‌كنند و می‌گویند ما دنبال شفافیت و جنگ ٩٦ درصد علیه چهار درصد هستیم. واقعا این نوع اظهارات گمراه‌كننده جای شگفتی دارد. حركات پوپولیستی‌ای كه هیچ مبنایی ندارد. آب را گل‌آلود می‌كنند، فقط به این دلیل كه از پاسخ‌گویی فرار و ذهن‌ها را گمراه كنند.
با توجه به آخرین محاسبات، اختیارات شهردار تهران ٣٣ برابر یك وزیر برای جابه‌جایی معاملات است. با توجه به این قضیه، ممكن است یك‌سری از این اقدامات ذیل همین اختیارات باشد؟
من در جمع شهرداران سخنرانی كردم و گفتم مسئله ما عدم پاسخ‌گویی است. نظامی كه اكنون در شهرداری وجود دارد و شهرداری كه داریم، به دولت و شورای شهر پاسخ‌گو نیست. سیستم خودمحور و خودمختار كه در شهرداری است، همین مدیریت‌های هرج‌ومرج‌طلبانه را به وجود می‌آورد. باید كاری كنیم شهردار، پاسخ‌گو باشد. شهردار تاكنون به هیچ اقدامی پاسخ نداده. بوستان مادر را از بین می‌برد، پاسخ نمی‌دهد. در منطقه ٢٢ كه تونل باد تهران است و نفس مردم تهران به این منطقه بستگی دارد، برج‌های خلاف قانون مجوز می‌گیرند و او به كسی پاسخ‌گو نیست. هفت مسیر سیل كه از كوهستان به تهران می‌آیند، همه پوشیده و در بعضی حتی ساختمان ساخته شده و این یعنی اگر سیلی در تهران بیاید، ممكن است فاجعه بزرگی ایجاد كند. اگر خاطرتان باشد سیل دركه اوایل دهه ٦٠، خسارت زیادی ایجاد كرد. چنین اتفاقی باز هم ممكن است رخ دهد. فقط ادعا پشت ادعا، بدون هرگونه سند و دلیلی. شاهدیم در فضای تبلیغاتی با یك‌سری اظهارات گمراه‌كننده اذهان مردم را از اتفاق واقعی كه رخ داده، منحرف می‌كنند.
آقای رئیسی هم مسائلی را درباره مسكن‌سازی و وام مسكن به جوانان مطرح كرده‌اند. به نظر شما در شرایط كنونی كه با خانه‌های خالی و در عین حال ركود مسكن مواجهیم، وعده‌هایی مانند ساخت مسكن بیشتر و افزایش سقف وام مسكن، امكان تحقق دارد؟
كاملا روشن است این وعده‌ها، خلاف سیاست‌های مقام معظم رهبری است. وقتی در جامعه گفته می‌شود می‌خواهیم مخابرات، پتروشیمی و صنایع بسیار پیچیده را به بخش خصوصی بدهیم، مسكن را كه سال‌های زیادی در دست مردم بوده به بخش دولتی بدهیم؟ اینكه معلوم است بیشتر یك نوع اقدام عوام‌فریبانه است؛ همان كاری كه دولت قبلی كرد. از سال ٨٦ شروع كرد تا دو میلیون مسكن را بسازد، سال ٩٦ است و ١٠ سال می‌گذرد، هنوز ملتی اسیر كار او هستند. می‌خواهند ١٠ سال دیگر مردم را دچار طرح عبث دیگری كنند؟ تعجب می‌كنم می‌شود برای رأی جمع‌كردن، هرگونه تعهدی كرد؟ اگر قبلی‌ها نمی‌دانستند چنین اقداماتی چه عواقبی دارد، كسانی كه تعهد می‌كنند قطعا می‌دانند چگونه این طرح، اقتصاد ایران را گرفتار كرده است. بیشتر دلم برای خریداران و صاحبان مسكن مهر می‌سوزد. این اقدامات گمراه‌كننده نبود؟ كسانی كه می‌توانستند در شهر برای خودشان خانه تهیه كنند، به بیابان رفتند، فقط به خاطر اعتمادی كه به دولت كردند. نه می‌توانند زندگی كنند و نه امكانات و امنیت و خدمات آب و برق دارند. این چه حرف‌هایی است كه بیان می‌شود؟ واقعا این حرف‌ها غیرمتعهدانه است. افراد باید نسبت به حرف‌هایشان تعهد داشته باشند.
تفاوت عملكرد دولت یازدهم در حوزه راه و مسكن در قیاس با دولت قبل چیست؟
توسعه زیربنایی ایران از توسعه و نوسازی ناوگان هوایی شروع می‌شود تا دریایی و زمینی كه نمی‌توانیم از آنها چشم‌پوشی كنیم. این كارها اقدامات چندین‌هزار‌میلیاردی است. اتفاقا در این دولت ثابت كردیم توان انجام این كار را داریم، ولی نه به روش شعاری كه حضرات می‌گویند، به روش واقعی با توان اقتصاد ملی ایران. در این دولت، ترمینال سلام در فرودگاه امام را با بخش غیردولتی شریك شدیم و در حال ساخت آن هستیم. در این دولت، فرودگاه شیراز را به بخش خصوصی واگذار كردیم. در این دولت بیش از ٤٠ پروژه احداث آزادراه را با شركت‌های بخش خصوصی مذاكره و توافق كردیم و برخی را به تصویب هیئت وزیران رساندیم و برخی را قرارداد بستیم و در حال اجرا هستیم. در این دولت، احداث بندر را با كمك بخش غیردولتی تأمین منابع و سرمایه‌گذاری كردیم. در این دولت، شبكه ریلی را توسعه دادیم. امسال ٨٣٨ كیلومتر شبكه ریلی ایران توسعه پیدا می‌كند و پنج مركز استان به شبكه ریلی وصل می‌شود. چنین كاری در تاریخ راه‌آهن ایران وجود نداشته. روزی بیش از پنج كیلومتر ریل‌گذاری جدید روزانه داریم. این ركوردها بسیار بزرگ است. ما این حرف‌ها را بدون ادعا و با عمل ثابت می‌كنیم، وگرنه هر كسی می‌تواند هر ادعای عجیب‌وغریبی داشته باشد و اذهان عمومی را گمراه كند. در این دوره ٢٠٠ هواپیمای نو خریدیم و بزرگ‌ترین نوسازی هواپیمایی ایران را انجام دادیم. در این دوره در سال گذشته، ١١٣ واگن را در پایان سال افتتاح كردیم و بیش از هزارو ٨٠٠ واگن باری جدید وارد كردیم. هركدام از این پروژه‌ها چندصد و چندهزار میلیارد تومان كار است. این كارها نیازمند تدبیر و اندیشه است و نه شعار. برای اینكه این كار را انجام دهید، باید بتوانید اعتماد ملتی را جلب كنید. باید اعتماد حرفه‌ورزها را به خود جلب كنید. طرف خارجی باید به شما اعتماد كند. كسی به شعار اعتماد نمی‌كند.
بازدید:۵۳۰
منبع: صما
لینک کپی شد
