قشرمتوسط شهری طی40 سال صاحب‌خانه می‌شوند

محمد دامادی اخیرا ضمن یک گفت‌وگویی تلویزیونی و با انتشار توئیتی تحت عنوان حداقل زمان انتظار خدرید خانه بیش از ده سال است که اصلا خوب نیست و برای خانه دار شدن مردم باید تدبیری اندیشیده شود به اظهارنظر درباره زمان خانه دار شدن مردم پرداخت اما انتشار این اظهار نظر با واکنش برخی از کارشناسان حوزه مسکن صورت گرفت.

بیت‌الله ستاریان - کارشناس مسکن  در واکنش به اظهارات یکی از نمایندگان عضو کمیسیون عمران مجلس با اشاره به اینکه میانگین زمان خانه دارشدن در ایران باتوجه به سکونت افراد درشهر، روستاها و نیز کلان شهرها تفاوت دارد، درعین حال زمان خانه دارشدن برای دهک‌های پایین درآمدی درکلانشهرها را 90سال اعلام کرد و گفت: این دسته از افراد به هیچ وجه فرصت خانه دارشدن را پیدا نمی کنند وکم کم در سکونتگاه های غیررسمی و یا به حاشیه نشینی روی می‌آورند.

وی با اشاره به اینکه آمار عضو کمیسیون عمران مجلس درباره بازه زمان خانه دارشدن مردم، برمبنای خوش‌بینی خاصی ارائه شده است و همچنین وی در محاسبات این زمان شهر و روستا را تفکیک نکرده و این درحالی است که دراین محاسبات آماری لازم است که حتما به صورت مجزا این نوع آمارها برآورد شود تاکید کرد: براساس آمارهای ارائه شده ازسوی مرکز آمارایران که درسنوات اخیرا عنوان شده است درحلا حاضرمیانگین زمان خانه دارشدن برای ساکنان روستاها و شهرها وکلانشهرها کاملا متفاوت است.

این استاد دانشگاه ضمن تقسیم بندی میزان مشکل مسکن در شهرها و روستاها با تاکید براینکه مشکل مسکن برای ساکنان روستاها وجود ندارد تاکید کرد: در روستاها اصولا حداکثر بازه زمانی برای خانه دارشدن افراد زمانی بالغ بر 2الی پنج سال است و با توجه به این امر می‌توان گفت که اساسا مشکل مسکن به صورتی که گریبانگر ساکنان شهرنشینان است برای روستاها ملموس نیست واصولا مسکن مشکل روستانشینان نیست.

ستاریان در تشریح زمان لازم برای خانه دار شدن افراد ساکن شهرها نیست گفت: درشهرها میانی بسته به اینکه درکدام یک از دهک های درآمدی افراد واقع شده باشند این میزان متفاوت است اما به صورت میانگین می توان گفت که حدودا بین ده الی پانزده سال زمان خواهد برد که افراد صاحب خانه شوند.

وی همچنین به بررسی زمان خانه دار شدن در شهرهای بزرگ که رکورد بالاترین زمان خانه دار شدن را به خود اختصاص داده است پرداخت وگفت: خانه دارشدن درکلانشهرها به یک معضل اساسی تبدیل شده است به طوری که دهکهای پایینی درآمدی برای خانه دارشدن می بایست 90 سال صبرکنند واین درحالی است که دهک های میانی درآمدی نیز زمانی بالغ بر40 سال نیازدارند که بخواهند خانه دارشدند و با این اوصاف می توان گفت که طولانی ترین زمان خانه دارشدن به شهرهای بزرگ اختصاص دارد.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه اظهارات خود همچنین با تاکید براینکه این نوع پیش بینی ها درباره زمان خانه دار شدن مردم مشروط به ثبات اقتصادی و عدم رشد یکباره مسکن و همچنین عدم افزایش فزاینده رکود مسکن است درعین حال گفت: اما اگر قرارباشد تحت تاثیر مسایل پیش نشده ای به ناگاه اقتصاد کشور رکود وتورم فزآینده ای را تجربه کند و یا مسکن به ناگاه به جهش قیمتی مواجه شود دراین صورت می توان گفت که این زمانها دستخوش تغییر خواهند شد ودرچنین شرایطی اصولا ممکن است مسکن برای بسیاری ازافراد به یک کالای دست نیافتنی تبدیل شود.

وی همچنین با یادآوری این موضوع که نماینده مجلس در تخمین زمان خانه دارشدن مردم شهرو روستا را به صورت توامان دیده است و سپس با یک برآورد میانگین زمان خانه دار شدن افراد را ده سال عنوان کرده است تاکید کرد: اینکه زمان‌های خانه دارشدن شهرنشینان و روستانشینان را به صورت توامان ببینم کاملا خلط مبحث است و باید این دو تفکیک شوند چرا که در روستاها اصولا معضلی به نام مسکن وجود ندارد و به دلیل اینکه قیمت زمین در روستا پایین است با تامین هزینه های ساخت افراد می توانند به یک مسکن حداقلی دسترسی داشته باشند.

---