شهروند بي هويت

* نويد قائدي: اين روزها با تعداد زيادي از شهرونداني مواجهيم كه خود را بي هويت مي  پندارند.منظور از  اين بي هويتي،هويت نژاد و طايفه و جفرافياي خاص نيست بلكه بي هويتي نسبت به شهر محل سكونت است كه فرد خود را شهروند بي هويت و پوچ مي پندارد.دلايل متفاوتي براي بروز اين حالت روحي، رواني و احساسي وجود دارد كه در اين نوشته سعي مي گردد به آنهاد اشاره گردد.

     زماني كه تفكر و رفتار يك شهروند نتواند با كالبد و روح شهر ارتباط برقرار نمايد در واقع دوره زماني تغيير فاز از شهروند عام به شهروند بي هويت در حال بروز است كه شهروند در شهر ابتدا احساس پوچي در رفتار و انديشه شهروندي مي نمايد و بعد به تدريج كه اين بيماري مزمن گرديد فرد در شهر خود احساس بي هويتي و غريبگي مي كند،به راحتي نمي توان از كنار اين آفت خطرناك گدشت چون بي هويتي بدنبال خود بي احساسي و بي حوصلگي را يدك مي كشد و در نهايت شايد منجر به افسردگي هاي خطرناك شوند كه هويت خانواده يعني سنگ بناي جامعه را به خطر خواهد كشيد.از مبدا اين اميال روحاني مي توان به رشد بالاي علم و تكنولوژي و سيستم هاي ارتباط جمعي و رسانه اي و شبكه اي اشاره كرد كه فرد در لحظه و آن واحد مي تواند از وضعيت و شرايط و امكانات تمامي شهرها و شهروندان جهان مطلع باشد و اين مطلع شدن در فرد ايجاد ميل و علاقه و طلب مي نمايد ولي در شهر  و ديارخود نمي تواند براي بالفعل نمودن اين علاق نوظهور مصاديق عيني را بيابد و روز به روز بيشتر احساس سرخوردگي و انزوا در او بيشتر شكل مي گيرد،در واقع  علايق و سليقه هاي مختلف درون فرد نهادينه مي شوند اما در جامعه يعني همان كالبد فيزيكي و روحي شهرهاي ما بستر بروز آن ميسر نيست و يا اصلاً وجود ندارند.لذا پديده شهروند بي هويت نمود عيني پيدا مي نمايد.

     تا اينجا مطلب سعي بر معرفي عارضه بود و هدف  از ابراز اين عارضه گلايه و خاص نبود بلكه احساس بر اين است كه بايد به دنبال راهكارهايي گشت كه فرد خود را از اين وضعيت روحي و رواني و احساسي برهاند، لذا از دو طريق مي توان درمان بيماري را پيگيري و توصيه نمود، راه اول پيشبرد و توسعه همه جانبه شهرهاست كه بتواند نيازهاي اوليه يك انسان توسعه يافته را محقق نمايد كه متاسفانه دارو و درمان اين روش به دست يك فرد يا گروه با هويت مشخص نيست و نياز به برنامه ريزي هاي بلند مدت دارد كه اميدواريم روزي به آنها نايل آييم. اما راه دوم از درون افراد مي گذرد كه براي اين روش توصيه هايي داريم تا قدري از شدت اين عارضه صقيل كاسته شود،چون اين عارضه اگر اپيدمي شود علاوه بر زندگي فردي بر محيط خانواده ها و كليه امور حيات شهري هم موثر واقع مي گردد.بنابر اين توصيه هاي زير را به شهرونداني كه احساس مي نمايند دچار اين عارضه شده اند به صورت تيتر وار اعلام مي نمايم:

1-  دقت لازم را داشته باشيد تا تماس و معاشرت خود را با افرادي كه مروج و انتشار دهنده افكار منفي و نا اميد كننده در جامعه هستند را كاهش دهيد.

2-  سعي كنيد با افراد فهيم و مطلع در خصوص احساس خود نسبت به شهر و شهروندان گپ و گفت نماييد تا قدري از ميزان بار تالمات شما كاسته و شايد ديگران راه حل هايي براي موضوع هاي پيش روي شما داشته باشند.

3-  قدري از زمان كاري و روزمره زندگي را كاهش و به محيط هاي شهري و عمومي مراجعه بيشتري داشته باشيد و سعي نماييد از زيبايي هاي حتي اندك شهر خود هم لذت ببريد.

4-  اموراتي مانند كمك به همنوعان و شهروندان و پيوستن به سازمان هاي خيريه و امور اجتماعي و فرهنگي مي توانند كمك زيادي در تلطيف فضاي روحي شما داشته باشند.

5-  سعي كنيد در اموراتي كه امكان دارد از ديگران كمك فكري و اجرايي بگيريد اين رفتار چيزي از شما كم نخواهد كرد و قدرت مشورت شما را بالا خواهد برد و مي تواند همدلي و همراهي را سبب گردد.

6-  تا مي توانيد با نزديكان و فاميل و هم محله اي هاي خود و همشهريان مهربان باشيد و لبخند روزانه را بر سر زبان داشته باشيد و موضوعي ساده اي چون گفتن سلام به افرادي كه حتي نمي شناسيد مي تواند روحيه همه شهروندان را تغيير دهد.

7-  از سرزنش كردن خود و خانواده و گلايه هاي مكرر از وضعيت فعلي شهر پرهيز نماييد و بيشتر سعي نماييد مثبت انديش باشيد و به فكر تغيير و پيشبرد امور باشيد.

8-  در زندگي يوميه با ورود شبكه هاي مجازي و ارتباطي گاه و بيگاه اجازه ندهيد ساعت خواب و بيداري شما به هم بخورد تا زمينه بروز بي حوصلگي و عصبيت در شما تقويت گردد همچنين از ميزان كافي نور و پياده روي و ورزش هاي روزانه و جمعي و محيط هاي ورزشي و مفرح غافل نباشيد.

9-  ميزان خلاقيت در خود را پرورش دهيد اين خلاقيت مي تواند نوشتن يك مقاله در حوزه امور شهري و يا كشيدن نقاشي و يا عكاسي از محيط و منظر شهري باشد.

10-  براي امور روزمره خود و حضور در شهر برنامه داشته باشيد.

*نویسنده